Φθινοπωρινός κολυμβητής

Τέλη Σεπτέμβρη, νωρίς το πρωί στην παραλία. Οι ελάχιστοι άνθρωποι απολαμβάνουμε. Σαν να συμμετέχουμε σε μία ανομολόγητη συνομωσία.   

Wanderlust

Σπανίως προτείνω την επίσκεψη σε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, καθώς δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση για αυτήν. Εντούτοις εν προκειμενω, θα κάνω μια εξαίρεση για πολύ ειδικό λόγο. Αυτήν την περίοδο, πραγματοποιείται μια έκθεση υπό τον τίτλο “Wanderlust/all passports”, στην οποία συμμετέχουν με έργα τους πολλοί Έλληνες και ξένοι εικαστικοί και η οποία φιλοξενείται στο Μέγαρο Σλήμαν-Μελά που βρίσκεται στην Πανεπιστημίου. 

Το εν λόγω κτήριο είναι ένα από τα εμβληματικότερα της Αθήνας, αλλά εδώ και πολλά χρόνια είχε παραδοθεί στην εγκατάλειψη και έστεκε άδειο κι ρημαγμενο. Χτίστηκε το 1890 από τον Ερνέστο Τσίλλερ για την οικογένεια του Ερρίκου Σλήμαν και κατά την πρώτη του περίοδο, αξιοποιήθηκε ως πολυτελές συγκρότημα κατοικιών. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στεγάστηκε εκεί το Αρσάκειο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ενώ μετά τον πόλεμο, το κτήριο μετατράπηκε σε ξενοδοχείο και εντέλει στέγασε γραφεία δικηγόρων και συμβολαιογράφων. Ως τέτοιο, το πρόλαβα εγώ όταν ήμουν παιδί. 

Και μπορεί ως νήπιο να μην είχα παρεδώσε με δικηγόρους, αλλά είχα κάμποσες φορές επισκεφθεί με τους γονείς μου το εστιατόριο Ιντεάλ -που στεγαζόταν στο ισόγειο, δίπλα στον ομώνυμο κινηματογράφο που συνέχισε μέχρι προσφάτως να λειτουργεί. Θυμάμαι πολύ έντονα τη μπαρόκ διακόσμηση του εστιατορίου, τα γκαρσόνια με τα γιλέκα και τα παπιγιόν, αλλά και την αίσθηση μιας αστικής κουλτούρας, για την οποία νομίζω δεν υπάρχει χώρος στην σημερινή πραγματικότητα. 

Σήμερα, το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά βρίσκεται επιτέλους σε φάση αποκατάστασης. Οι εργασίες που προγραμματίζονται, στοχεύουν στην επιστροφή της αρχικής του αίγλης, με αποκατάσταση των εξαίσιων αρχιτεκτονικών και διακοσμητικών στοιχείων του. Ναι, προορίζεται να λειτουργήσει ως ξενοδοχείο και ευτυχώς: διότι με αυτόν τον τρόπο έστω, θα διασωθεί, θα επανέλθει σε χρήση και θα αναβαθμίσει κάπως την απαξιωμένη, κάτω πλευρά της Πανεπιστημίου. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για γκρίνιες και ιδεολογικές ασκήσεις. Είναι τόσο λίγα τα εναπομείναντα κτήρια υψηλής αρχιτεκτονικής αξίας στο πολύπαθο κέντρο της Αθήνας που είναι απολύτως εγκληματική η μη αξιοποίησή τους (εννοείται με την τήρηση προδιαγραφών, όπως γίνεται σε τόσα άλλα μέρη του κόσμου).

Λίγο πριν ξεκινήσουν οι εργασίες αποκατάστασης και μετατροπής του κτηρίου, η έκθεση προσφέρει στους επισκέπτες την πολύτιμη ευκαιρία να περιπλανηθούν στους χώρους του. Και να ενσκύψουν ίσως, λίγο συναισθηματικά, πάνω στις σπουδαίες δυνατότητες, τις δραματικές ματαιώσεις και τις αβάσταχτες πληγές αυτής της πόλης.

Washing the summer away

Φέτος δεν πήγα διακοπές σε μέρη που ενδείκνυνται για θαλασσινά μπάνια. Και το είχα εξαρχής πάρει απόφαση πως θα στερηθώ παραλίες και απλωτές. Εντούτοις, χάρις τις κάμποσες, μικρές, επιμέρους αποδράσεις που συστηματικά επιχείρησα,  κατάφερα να μετράω πλέον σαράντα μπάνια. Και επειδή αναθάρρησα με αυτό το κατόρθωμα, συνεχίζω ακάθεκτος -το φθινόπωρο είναι το νέο μου καλοκαίρι.