Fragmented realities

Ο καθένας φτιάχνει μια διαφορετική εικόνα με βάση τα κομμάτια του παζλ που διαθέτει. Ή που του δίδονται. Ή που κατάφερε να εντοπίσει.

(Η φωτογραφία από τη Χαϊδελβέργη.)

Les Boréades

Ο Rameau έγραψε την όπερα "Les Boréades" το 1763, σε ηλικία 80 ετών. Αλλά κι ας έχουν περάσει δυόμιση αιώνες από τότε, αν κλείσεις τα μάτια, αυτές οι νότες καταφέρνουν να σου απαλύνουν το βάσανο, να σε χαϊδέψουν με στοργή και να σε περπατήσουν στα σύννεφα.

Arachnophobia

Αυτήν την αράχνη την έχω συναντήσει σε διάφορα μέρη του κόσμου (εντάξει, μπορεί όχι ακριβώς την ίδια, αλλά εκδοχές της), οπότε έχω αποκτήσει μία οικειότητα μαζί της. Χάρηκα που την ξαναείδα αραχτή δίπλα στη δεξαμενή του ΚΠΙΣΝ να λιάζεται κάτω από τον ανοιξιάτικο αττικό ουρανό. Θυμήθηκα πόσο είχα εκπλαγεί όταν είχα πρωτοακούσει πως το έργο τιτλοφορείται "Μαμά" και αποτελεί μία αντιφατική αναφορά της Louise Bourgeois στη μητέρα της: από τη μία, μπορεί να συμβολίζει τη μητρική φροντίδα και προστασία (σ.σ. η μητέρα της Bourgeois ήταν υφάντρα), αλλά από την άλλη προκαλεί φόβο και (ίσως) υπονοεί την εξάρτηση, την υποταγή και την παγίδευση. Νομίζω ότι τούτη η αράχνη υφαίνει ενδιαφέρουσες συζητήσεις, όπως και να την ερμηνεύσει κανείς και από όποια οπτική γωνία κι αν την προσεγγίσει.

It’s a sin

H φωτογραφία από την Φρανκφούρτη, η διαφήμιση από την Leica, το παγωτό από την απόλαυση, το τραγούδι από τα 80s.

Saami

Σε έχω κάνει Θεό! (Saami=Θεός στα hindi)

Άνοιξη αφίχθη

Τα νεαρά βλαστάρια και τα άνθη υποδέχονται με ανακούφιση τις πρώτες εαρινές λιακάδες. Ήτανε δύσκολος ο χειμώνας. 

(Οι φωτογραφίες από το Παλαιό Φάληρο.)

25η Μαρτίου 2022

Για έναν πρωινό περίπατο στο κέντρο ξεκίνησα, αλλά εντέλει κατέληξα στο Ζάππειο να χαζεύω την παρέλαση. Ε και με την ευκαιρία, τράβηξα μερικές φωτογραφίες. Διακόσια έτη συν ένα. Μιας ενδιαφέρουσας ιστορικής πορείας -με τα σωστά και τα λάθη της, με τις ευτυχίες και τις δυστυχίες της, με τους θριάμβους και τις καταστροφές της. Χρόνια μας πολλά.

Blue et Jaune

Προς επίρρωση προηγούμενης ανάρτησης, χθεσινοβραδινή φωτογραφία της Grand-Place που εδώ και βδομάδες φωταγωγείται στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας, αλλά και καναδυό φωτογραφίες ακόμα με εκδηλώσεις υποστήριξης στην Ουκρανία, εδώ στο Βέλγιο.

Νο way home

Εντυπωσιακό, καλοκουρδισμένο και άκρως ψυχαγωγικό, το Spider-Man: No Way Home καταλαμβάνει επάξια μια θέση στη λίστα με τις καλύτερες υπερηρωικές ταινίες, προσφέροντας στους λάτρεις του είδους χορταστικές δόσεις δράσης και μια συναρπαστική αφήγηση με έξυπνες αναφορές στις προηγούμενες ταινίες του franchise. Το απήλαυσα περισσότερο από όσο περίμενα και νομίζω υπήρξε πολύ πιο τίμιο ως προς αυτά που υπόσχεται, σε σχέση με άλλες, περισπούδαστες ταινίες της πρόσφατης εσοδείας.

Μπλε και κίτρινο

Μπορεί ο πόλεμος της Ουκρανίας να μην μονοπωλεί τα δελτία ειδήσεων ή να μην απασχολεί ολημερίς με διαρκείς ανταποκρίσεις (όπως γίνεται στα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια), αλλά εδώ στη Γερμανία, η υποστήριξη προς τον ουκρανικό λαό φαίνεται να είναι ομόθυμη. 

Αμέτρητες οι πρωτοβουλίες για συγκέντρωση τροφίμων και αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά και έντονες οι φωνές κατά της Ρωσίας (και προσωπικά του Πούτιν) σε συγκεντρώσεις ή πορείες διαμαρτυρίας.

Αυτό που κυρίως εντυπωσιάζει είναι το πλήθος από ουκρανικές σημαίες που κυματίζουν σε δημόσια κτήρια, σε πλατείες, σε γέφυρες, σε δρόμους και σε παράθυρα σπιτιών. 

Αλλά και η βραδυνή φωταγώγηση θεάτρων, δημαρχείων και μουσείων με μπλε και κίτρινους προβολείς. 

Παιδικές αντιπολεμικές ζωγραφιές έχουν κολληθεί σε παράθυρα σχολείων, τεράστια γκραφίτι υπέρ του ουκρανικού λαού έχουν ζωγραφιστεί σε τοίχους, οργισμένα συνθήματα κατά του Πούτιν έχουν γραφτεί σε κολόνες. 

Ως και στα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων για το τρένο ή το τραμ, οι οθόνες -πριν σου βγάλουν οποιαδήποτε επιλογή- εμφανίζουν την ουκρανική σημαία και το σύνθημα #standforukraine. 

Επειδή με ενδιαφέρουν γενικά πολύ οι αφηγήσεις στο δημόσιο χώρο (αφίσες, γκραφίτι, συνθήματα κ.λπ.) και κρατώ εδώ και δεκαετίες μεγάλο σχετικό φωτογραφικό αρχείο, εν προκειμένω παρατηρώ τη μεγάλη απόσταση από τις θέσεις που καταγράφονται στους εν Ελλάδι δρόμους. 

Ο πόλεμος δεν απασχολεί ιδιαιτέρως τους αθηναϊκούς τοίχους (τα συνθήματα των τελευταίων ημερών εστιάζουν κυρίως στην ακρίβεια), ενώ όταν τυχόν γίνεται κάποια αναφορά σε αυτόν, σχεδόν πάντα κυριαρχεί η αντινατοϊκή συνθηματολογία (που μάλλον επισκιάζει την καταδίκη της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής) ή κάποια γενικόλογη δήλωση υπέρ της ειρήνης. Χωρίς ίχνος αξιολογικής διάθεσης (ειλικρινά), πρέπει να παραδεχτεί κανείς πως είναι ενδιαφέρουσα αυτή η απόκλιση.