Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2024

Panettone down under

Καθώς δεν αγαπώ τα ξενύχτια και παραμένω αμετανόητος λάτρης του νωρίς (you can easily call me an early bird), έχω εδώ και χρόνια αποφασίσει να αλλάζω χρόνο κάπου ανάμεσα στο time zone της Νέας Ζηλανδίας και της Αυστραλίας. 

Χαζεύοντας λοιπόν -από τηλεοράσεως- τα πυροτεχνήματα στο Σίδνεϋ εκεί κατά τις τρεις το μεσημέρι, αντάλλαξα τις ευχές μου για τη νέα χρονιά και απόλαυσα το έξτρα εορταστικό μου γεύμα. 

Αντί για βασιλόπιτα, κόπηκε φέτος εξαίσιο πανετόνε με καραμελωμένα φουντούκια και σοκολάτα. 

Το οποίο συνοδεύτηκε από θεσπέσια soft cookies με γεύση lotus biscoff και μελομακάρονου. 

Ε λοιπόν ναι, μπορώ να πω ότι το 2025, μου αρέσει ήδη πολύ!

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024

Καλημέρα εικοσιπέντε

Φέτος σκέφτηκα να σου αμπαλάρω τις ευχές μου για τη νέα χρονιά με τραγούδια, χορευτικά, μπαλέτα και γενικώς, να σου σκαρώσω ανάρτηση με αστρονομικό μπάτζετ -δεν θα κάμουμε τσιγκουνιές, μέρες πούναι! Για να μας πάει καλά η νέα χρονιά ντε και να μας βρει χαμογελαστούς και χορτασμένους το εικοσιπέντε! Ανοίγεις τα ηχεία, φοράς την πιο μιούζικαλ διάθεσή σου και φύγαμε!

Χίπικη αισθητική, υπαινικτική διάθεση και αποθέωση της αισιοδοξίας, σε μία έπικ σκηνή του Sweet Charity με τον Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ να τραγουδά τον ρυθμό της ζωής. Σε σημείο που αναρωτιέσαι, τί πίνει και δεν μας δίνει! Τώρα εσύ δικαίως θα με ρωτήξεις, πώς γίνεται να βλέπει κανείς τα πράματα θετικά, σε μία πραγματικότητα βουτηγμένη στα λογής λογής βάσανα. Θα σου το θέσω όμως διαφορετικά: σε βοήθησε ποτές σε τίποτα η μίρλα και το μοιρολόι; Άκου λοιπόν τον Σάμι Ντέιβις, κάτι ξέρει παραπάνω! Απλώς ευχήσου του, να μην πέσει σε κανένα αλκοτέστ.

Καλημέρα καινούργια μου αγάπη, καλημέρα καινούργια ζωή. Το τραγούδησε η Βίσση, το υπονόησε η Σκάρλετ Ο'Χάρα, το επιβεβαιώνουν και οι Τζιν Κέλι, Ντέμπι Ρέινολντς και Ντόναλντ Ο΄Κόνορ στο Singing in the Rain. Το κάθε ξημέρωμα είναι μία νέα ευκαιρία. Η κάθε νέα χρονιά είναι ένα σύνολο από δυνατότητες. Κι αν δεν σε πείθει η προτροπή του τραγουδιού, μπορείς έστω να ξεσηκώσεις το χορευτικό και να το επαναλάβεις σπίτι σου. Ειδικά αν θέλεις να μην σου ξαναπεί ποτές καλημέρα η γειτόνισσα από-κάτω.

Όχι, δεν είναι ρεπορτάζ από μποτιλιάρισμα στον Κηφισό, αλλά η εναρκτήρια σκηνή του La La Land. Αν και μεταξύ μας, δεν είναι κακή ιδέα στο επόμενο φρακάρισμα να βγεις να ρίξεις ένα πεντοζάλι, να περάσει λίγο ευχάριστα η ώρα. Θέλει η ζωή και την ελαφράδα της, δεν περνιέται αλλιώς το ποτάμι.

Εξαιρετικά διδακτικό και το "You must try with all of your heart!" που τραγουδάει η Ariana DeBose στο ευφάνταστο και αυτοσαρκαστικό Schmigadoon! Ναι, σε ό,τι κάμεις, πρέπει να αφιερώσεις προσπάθεια. Και να βρεις τρόπο να το αγαπήσεις. Αυτά τα παιδάκια πάντως που χορεύουν στο τέλος του κλιπ, κάποιοι θα τα βρουν χαριτωμένα (η θεία σου, ας πούμε), κάποιοι μάλλον σκιαχτικά. Αν σου χτυπήσει τέτοιο παιδάκι το κουδούνι για να σου πει τα κάλαντα και δεν ανοίξεις, εγώ μια φορά θα σε δικαιολογήσω.

Ας προσθέσουμε στην εξίσωση και λίγο παραμύθι, δεν βαριέσαι; Είναι όμορφη η διαβεβαίωση ενός χάπι εντ. Ενός "ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". Είναι απόλαυση ο χορός για δύο σε μία γκραντιόζα αίθουσα, υπό το φως των κεριών, των αστεριών και των ονείρων. Είναι διαχρονικά σημαντική η ιστορία της συνάντησης. Των ανθρώπων που υπερβαίνουν τις διαφορές, τους εγωισμούς και τις μικρότητες. Που βρίσκουν τρόπους να κεντήσουν σε ενιαίο καμβά τα διαφορετικά τους αφηγήματα. Νάναι έτσι η χρονιά σου, αναγνώστα. Γιομάτη τέτοιες συναντήσεις.

Δεν ξέρω αν το συνειδητοποίησες, αλλά φάγαμε σχεδόν το πρώτο τεταρτάκι του εικοστού πρώτου αιώνα και επιβιώσαμε από ουκ ολίγα: και έλα μετά πες μου ότι δεν είναι αυτός λόγος για να ξεκινήσεις τις κλακέτες! :)

Καλή σου χρονιά!

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024

Τα Χριστούγεννα του 2024

Καθώς μεγαλώνεις, έχεις την αίσθηση ότι ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα. Αυτή η επιτάχυνση -με την οποία προσπαθώ να συμφιλιωθώ- οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε έτος αποτελεί μικρότερο ποσοστό της συνολικής σου ζωής. Ένα έτος για ένα παιδί είναι μια τεράστια περίοδος, ενώ για έναν ενήλικα αποτελεί ολοένα μικρότερο μέρος του συνολικού του βιώματος. 

Επιπλέον, όταν είμαστε παιδιά ή νέοι, τα πάντα είναι πρωτόγνωρα, εξού και οι εμπειρίες τείνουν να μας αποτυπώνονται πιο έντονα. Θυμάσαι ρε παιδί μου επακριβώς τι είχατε φάει σε εκείνο το τραπέζι της θείας σου όταν ήσουν δέκα χρονών, αλλά όσο και να προσπαθείς, αδυνατείς να θυμηθείς τι διάολο έφαγες προχθές και σε πείραξε. Η επαναλαμβανόμενη ρουτίνα και οι κάμποσες υποχρεώσεις της ενήλικης ζωής, σε βυθίζουν όσο μεγαλώνεις σε μία σούπα καθημερινότητας και τρίβεις τα μάτια σου κάθε φορά που βλέπεις την Μαράια Κάρι ντυμένη αγιοβασιλίτσα, αδυνατώντας να πιστέψεις ότι έφθασαν πάλι Χριστούγεννα (και ότι ακόμα της χωράει η στολή). 

Κάθε τέτοια εποχή λοιπόν, δοκιμάζω να επαναλάβω την ίδια άσκηση: να αξιολογήσω τα θετικά και τα αρνητικά της χρονιάς που φεύγει και να επανατοποθετήσω τη ματιά μου στον προοπτικό ορίζοντα. Εν προκειμένω, έκατσα και διάβασα αυτά που είχα γράψει πέρσι και μπορώ να σου κομπάσω ότι σε γενικές γραμμές, έπεσα μέσα -νομίζω μπορείς να διακόψεις τη συνδρομή σου στο "Άστρα κι Όραμα" και να έρχεσαι εφεξής σε εμένα.

Ναι, ήταν μία έντονη χρονιά από όπου κι αν την επιάσεις: σε επίπεδο πολιτικής, οικονομίας, κοινωνίας, τεχνολογίας. Η αλήθεια είναι πως είμαστε τόσο εθισμένοι στην καθημερινή κατανάλωση ειδήσεων που πρέπει να κάμεις αρκετά βήματα πίσω για να αντικρίσεις τη μεγάλη εικόνα και να ξεχωρίσεις γεγονότα που πράγματι έχουν κοσμοϊστορική σημασία από το ακατάσχετο, ανούσιο καθημερινό κουτσομπολιό της ασημαντότητας. 

Τι θα κρατούσα λοιπόν από το 2024; Κατ'αρχάς, την αλματώδη πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης που έχει ήδη φέρει σεισμικές αλλαγές στην εργασία και την καθημερινότητα, αλλά και τα βήματα προς την ανάπτυξη νέας γενιάς αντιβιοτικών ικανών να αντιμετωπίσουν τις πιο ανθεκτικές λοιμώξεις ή την εξέλιξη στα mRNA εμβόλια που υπόσχονται εξατομικευμένες θεραπείες προσαρμοσμένες στο γενετικό προφίλ του εκάστοτε ασθενούς. Όποτε θες να αισθανθείς υπερήφανος για το ανθρώπινο γένος, κοίτα προς την κατεύθυνση της επιστήμης.

Βεβαίως, μιας και μιλάμε για απολογισμό του έτους, οφείλει να κρατήσει κανείς και τις γεωπολιτικές εξελίξεις: η Δύση έχασε έναν πόλεμο (στην Ουκρανία), η Ρωσία βγαίνει κερδισμένη και αποδυναμωμένη ταυτόχρονα (οικονομικά και σε ανθρώπινες απώλειες), η Συρία αντάλλαξε ένα κακό (τον Άσαντ) με ένα άλλο (τους rebranded τζιχαντιστές), το Ισραήλ κατάφερε το μείνει ουσιαστικά ακλώνητο (που του το αναγνωρίζεις ως επιτυχία, δεδομένης της αντίξοης συνθήκης του), η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει απολύτως ανήμπορη να αναστρέψει τη φθίνουσα πορεία της στο διεθνές σκηνικό (σε όρους οικονομίας, ανταγωνιστικότητας και γεωστρατηγικής ισχύος), η Κίνα παρακολουθεί στωικά υπό την ηδονική απόλαυση του πλουτισμού της, η Ινδία ανεβάζει ταχύτητα και ο τραγελαφικός Ντόναλντ επιστρέφει στον Λευκό Οίκο. Το διεθνές σκηνικό έχει αναδιαταχθεί και οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει. Εν πολλοίς, εις βάρος μας εδώ στην Ελλάδα.

Και μιας και φθάσαμε στα δικά μας, ναι, το 2024 υπήρξε μία χρονιά εξελίξεων και ενταύθα. Τα πολιτικά πρόσωπα που κυριάρχησαν την περίοδο της κρίσης έχουν βγει -κατ'εμέ δικαίως και αναμενόμενα- εκτός θέματος, επιδιδώμενα σε τακτικισμούς που οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση και φθορά τους. Η αδιέξοδη και τόσο επιζήμια αντιπαράθεση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς που έχει διαχρονικά οδηγήσει τη χώρα σε αλλεπάλληλες ήττες και ματαιώσεις, αφορά πλέον αποκλειστικά τον μικρό, σκληρό πυρήνα των εκατέρωθεν οπαδών τους που εκτονώνονται με διαπρύσιες κατηγορίες, τοξικό λόγο και ειρωνείες στο Twitter και στο Facebook. Αδυνατώντας να καταλάβουν ότι η κοινωνία έχει αναχωρήσει για άλλους προορισμούς (και οι users για το TikTok). 

Παρά την έξοδο από τη μνημονιακή λαίλαπα και το κάποιο συμμάζεμα των δημοσιονομικών, τα προβλήματα παραμένουν μεγάλα: είμαστε συντριπτικά φτωχότεροι, παραμένουμε απερίγραπτα χρεωμένοι, φέρουμε έντονη την κόπωση των απανωτών κρίσεων, συνεχίζουμε να ταλαιπωρούμαστε από τις συστημικές μας καθηλώσεις και αδυνατούμε να συμφωνήσουμε σε βασικές αξιακές σταθερές επί των οποίων θα μπορούσε να οικοδομηθεί (ίσως) ένα πιο λειτουργικό μέλλον με καλύτερους όρους διαβίωσης. 

Μην γελιέσαι με την όψιμη επιστροφή στην κατανάλωση. Ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας λάδωσε το αντεράκι του, αλλά ο κοινωνικός ιστός παραμένει εύθραυστος και ευάλωτος, το πολιτικό όραμα απουσιάζει, η ανομία, η διαφθορά και η παραβατικότητα συνεχίζουν να αλωνίζουν.

Περπατώ στην στολισμένη Αθήνα, λίγες ημέρες πριν έρθει το 2025. Κι έχω πολλούς λόγους να αισθάνομαι ανήσυχος. Διανύουμε μία περίοδο μετασχηματισμών: το παλιό έχει συντριβεί, το καινούργιο δεν έχει πάρει ακόμα οριστικό σχήμα και τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά.

Κι όμως η πόλη είναι πιο στολισμένη από ποτέ. Λίγο η αντιπαράθεση μεταξύ δήμαρχου και περιφερειάρχη για το ποιος θα εορτάσει πανηγυρικότερα (αρκεί μία επίσκεψη στο Πεδίον του Άρεως για να παραδεχτείς ότι τη μάχη του στολισμού κερδίζει μακράν ο περιφερειάρχης), λίγο η έντονη εμπορική κίνηση και τα μυριάδες νέα καταστήματα (κυρίως φαγάδικα) που ξεφυτρώνουν παντού στο κέντρο, σου φτιάχνει τελοσπάντων η διάθεση. 

Στην κοσμοπλημμύρα θα βρεις και αρκετούς τουρίστες που για τα μάτια της Αθήνας έχουν απαρνηθεί Βιέννες και Πράγες μη-χειρότερα! Διότι καλό το γκλουβάιν και το λουκάνικο, αλλά σαν το μελομακάρονο δεν έχει! 

Το οποίο μελομακάρονο κυκλοφορεί πλέον σε διάφορα σχήματα και χρώματα, ενώ στο τσακίρ κέφι, φοράει και μία στρώση σοκολάτα Ντουμπάϊ, έτσι για το νάζι! Δύο κουτιά έχω φάει ως τώρα, για να τα κάψω πρέπει να φθάσω περπατώντας στο Νοβοσιμπίρσκ. Και επειδή το φιλοσόφησα και κατέληξα ότι έτσι κι αλλιώς μέσα στο καταχείμωνο δεν περπατιέται η στέπα της Σιβηρίας, είπα ας πάει και το παλιάμπελο και αγόρασα και τρίτο κουτί. 

Ναι, η ζωή θέλει και καλοπέραση. Με γαστρονομικές απολαύσεις, με ωραίες βόλτες, με δημιουργικές ενασχολήσεις, με ευχάριστες παρέες. 

Με πράγματα που φαίνονται απλά, αλλά είναι πολύτιμα και σημαντικά. Γιατί μέσα από αυτά συλλέγεις εντυπώσεις. Και φρενάρεις κάπως αυτή τη ρημάδα επιτάχυνση του χρόνου. 

Το 2024 υπήρξε μία πολύ γεμάτη χρονιά για μένα. Δούλεψα πολύ (με τιμές που ξεπέρασαν πολλές φορές το "εξοντωτικά πολύ"), κοπίασα για διάφορα πράγματα, κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να ανταποκριθώ σε πλείστες υποχρεώσεις. Αλλά και διάβασα πολύ (αμέτρητες ώρες απολαυστικής μελέτης), ταξίδεψα πολύ (σε καμιά δεκαριά χώρες και σε δύο ηπείρους) και περπάτησα πολύ (πάνω από 4.000 χιλιόμετρα σύμφωνα με το ρολόι μου, άρα το κοντοζυγώνω το Νοβοσιμπίρσκ). Ναι, ο απολογισμός μου είναι θετικός.

Και για το επόμενο έτος; Να είμαστε γνωστικοί κι ανθεκτικοί, θα ευχηθώ. Να προοδεύουμε, να εξελισσόμαστε, να γινόμαστε καλύτεροι. Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην επαναπαυόμαστε στα σωστά μας. Να είμαστε δικαιότεροι. Με τους άλλους και με τον εαυτό μας. Να μην μένουμε στα εύκολα και τα βολικά. Να κοιτάζουμε μακρύτερα και καθαρότερα. Να επιχειρούμε και τα αδύνατα. 

Καλή χρονιά, σου εύχομαι. Κάθε έτος που περνάει, είναι ένα έτος κερδισμένο. Κι αυτό είναι από μόνος του, ένας εξαιρετικός λόγος για να εορτάσει κανείς, έτσι δεν είναι;