Τα Λιπάσματα

*Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν ένα ομιχλώδες κυριακάτικο πρωινό στο χώρο των παλαιών Λιπασμάτων στο Κερατσίνι, ο οποίος εδώ και κάποιον καιρό έχει αναπλαστεί.

ΚαΝομική εικόνα

Μια σπάνια εικόνα: η πρόσοψη του κτηρίου της Νομικής στη Σόλωνος, χωρίς γκράφιτι, tags, συνθήματα, αφίσες και σκουπίδια. 

Και βλέπεις την Ακρόπολη, κάδρο!

*Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, μερικά μέτρα παραδίπλα από το Μουσείο της Ακρόπολης.

Νεραντζιά η Αθηναία

Μια γνωστή μου από τη Βουλγαρία, μου εξιστορούσε πως όταν πρωτοέφθασε στην Αθήνα ως οικονομική μετανάστρια στις αρχές της δεκαετίας του 90, φτωχή και πεινασμένη, αντίκρισε με ενθουσιασμό τις φορτωμένες με καρπούς νεραντζιές που βρίσκονται παντού στους δρόμους της πόλης και βάλθηκε να μαζεύει νεράντζια, θεωρώντας ότι επρόκειτο για πορτοκάλια. Όταν εντέλει γεύτηκε έναν από τους καρπούς αυτούς, την περίμενε βεβαίως μια πικρή έκπληξη.

Κι αν σήμερα οι χιλιάδες νεραντζιές -που μοσχοβολούν κάθε άνοιξη- αποτελούν κομμάτι της ταυτότητας της Αθήνας, η εμφάνισή τους εδώ είναι σχετικά πρόσφατη και θα πρέπει να πιστωθεί στην Αμαλία: κατόπιν δικής της παραγγελίας, οι πρώτες νεραντζιές έφθασαν -ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα φυτά- με το ιστιοφόρο «Φοίνιξ» από τη Γένοβα για να τοποθετηθούν στον τότε βασιλικό κήπο. 

Οι νεραντζιές αποδείχθηκαν ανθεκτικές στο κλίμα της Αττικής και ευτυχώς επέζησαν της συστηματικής αποψίλωσης που υπέστησαν άλλα δέντρα (ελιές, μουριές κ.λπ.) και της επέλασης του τσιμέντου.

Περιπατώντας στο Κουκάκι αυτή τη δύσκολη άνοιξη, η ευωδία των νεραντζιών μοιάζει με ελπιδοφόρο μήνυμα, με βάλσαμο που συνταγογράφησε η πόλη στους κατοίκους της. Και οι καρποί τους, πικροί αν δοκιμάσεις να τους γευτείς μονάχος σου, αρωματικοί και θεσπέσιοι αν τους κάμεις γλυκό να τους κεράσεις.

Lion

Η ταινία Lion δεν διηγείται απλώς τη συγκινητική (και αληθινή) ιστορία ενός μικρού παιδιού που χάθηκε σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό της Ινδίας. Υπενθυμίζει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως η πορεία μας στη ζωή είναι αποτέλεσμα της αφετηρίας από την οποία ξεκινάμε, των συγκυριών που μας διαμορφώνουν και τέλος των επιλογών που οι ίδιοι κάνουμε. Η ανάγκη να κατανοήσουμε και τις τρεις αυτές παραμέτρους και να συμφιλιωθούμε μαζί τους -όπως επέτυχε ο Saroo Brierley στην ταινία- είναι προϋπόθεση για την κατάκτηση της ωριμότητάς μας. (Σημείωση: η ταινία είναι διαθέσιμη στο Netflix.)

Εκτυφλωτικά φώτα

Η αίσθηση τού να οδηγείς μεταμεσονύχτια στις άδειες λεωφόρους της πόλης. O χρόνος καμπυλώνει, το σύμπαν σταματά να διαστέλλεται και εσύ ανατέμνεις τις εναλλακτικές πραγματικότητες του προσωπικού σου multiverse.

Η Άνοιξη και η χαρά της

Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της 

από το χρώμα του το κάθε λουλούδι 

από το χάδι του το κάθε χέρι 

απ´τ´ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί 

Μ. Σαχτούρης, Αστεροσκοπείο 

 *Η φωτογραφία τραβήχτηκε σε δρόμο της Σόφιας, στη Βουλγαρία.