Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μου αρέσει το Halloween. Πρώτον, έχει πλάκα. Δεύτερον, απολαμβάνω τις γκροτέσκες αμφιέσεις και τη θρίλερ αισθητική. Τρίτον, στο δίλημμα trick or treat, δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω. Και τέταρτον, λατρεύω τις κολοκύθες (ειδικά σε μορφή σούπας βελουτέ). Να χαρείς, μην μου αρχίσεις τα περί ξενόφερτων επιδράσεων, δανεικών εορτών και καταναλωτικής αλλοτρίωσης, μιλάς στον λάθος άνθρωπο. Νομίζω ότι οι ευκαιρίες για ξενοιασιά, χωρατατζίδικη διάθεση και καλοπέραση είναι πολύτιμες και πρέπει να τις αξιοποιεί κανείς από όπου κι αν προέρχονται.
Έτσι λοιπόν βρέθηκα αυτή την όμορφη και σχετικά ηλιόλουστη, φθινοπωρινή μέρα, να χαζεύω κολοκύθες στο Πάρκο Βασιλέως Μιχαήλ του Πρώτου. Στο Βουκουρέστι.
Όπου στήθηκε ωραιότατη γιορτή με Halloween διάθεση, δραστηριότητες για τα παιδιά, κιόσκια που πουλάγανε διάφορα καλούδια και βεβαίως υπαίθρια εργαστήρια όπου έπαιρνες τον σουγιά σου και έδινες προσωπικότητα στην κολοκύθα σου. Ή τελοσπάντων το προσπαθούσες.
Για τα τεράστια πάρκα του Βουκουρεστίου, ας μην αναφερθώ διότι θα σε πικράνω. Για τη δίψα των Ρουμάνων για ευζωία (που έχουνε τόσο στερηθεί), ας μην επεκταθώ διότι δεν είναι της παρούσης. Ας μείνω στο εορταστικό κλίμα και την αλέγκρα ατμόσφαιρα. Και ας ευχηθώ να'ναι γλυκιές οι σούπες μας, να βρίσκουμε τρόπους να μεταμορφώνουμε τις κολοκύθες μας σε άμαξες και να αποδεικνύονται οι λαχτάρες μας άκακες και ήμερες. Α και να κερνάμε τους άλλους με κανένα χαμόγελο και κάνα καλό λόγο -όχι μόνο πίκρες, εγωισμούς, τοξικότητες και άλλα τέτοια φαντάσματα.
Τελικά, τι θα γίνει; Να σε τρομάξω ή θα με κεράσεις;