Ένεκα της ονομαστικής εορτής, εχθές δέχθηκα μία ομοβροντία τηλεφωνικών και διαδικτυακών ευχών. Ναι, είναι πάντα ευχάριστο να σε θυμούνται! Ειδικά σε αυτή τη δύσκολη για όλους περίοδο, η επικοινωνία με τους ανθρώπους που συνέδεσες ή συνεχίζεις να συνδέεις κομμάτια της ζωής και της καθημερινότητάς σου αποτελεί βάλσαμο. Σου δίνει τη δύναμη να συνεχίζεις, σε ενθαρρύνει να εστιάζεις και πάλι στο σημαντικό: τις πολύτιμες σχέσεις. Τις σχέσεις εκείνες που έρχονται να δικαιώσουν την όποια προσπάθεια κατέβαλες και που νοηματοδοτούν την όποια προσπάθεια προτίθεσαι να καταβάλεις.
Ιδιαιτέρως θετική έκπληξη όμως μου προκάλεσε το γεγονός ότι ήσαν αρκετοί οι όσοι -επ'ευκαιρίας των ευχών- έκαμαν αναφορά σε ετούτο εδώ το μπλογκ. Άλλοι μου είπατε ότι σας εξέπληξε, άλλοι ότι το διαβάζετε ενθουσιωδώς, κάποιοι ότι απολαμβάνετε τις φωτογραφίες και τουλάχιστον δύο ότι ακούτε μανιωδώς τα τραγούδια που αναρτώνται (!). Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω λοιπόν ειλικρινά. Και για τις ευχές σας, αλλά και για την παρουσία σας εδώ. Μπορεί οι αναρτήσεις αυτές να φαίνονται αποσπασματικά κομμάτια ενός μονόλογου, αλλά στη δική μου τουλάχιστον αντίληψη, συνθέτουν μια συνεχή -και ελπίζω κάπως ενδιαφέρουσα- αφήγηση. Μέσα από αυτή, να ξέρετε ότι εσάς κοιτάζω. Και μαζί σας συνομιλώ.
*Η φωτό από βιτρίνα μαγαζιού στην Ηροδότου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου