To μήνυμα της νέας διαφημιστικής εκστρατείας της Ελβετίας για την προώθηση του τουρισμού της, είναι περίπου το εξής: «Ελάτε να μας επισκεφθείτε, είμαστε απίθανα βαρετοί!» Παρακολουθώντας το spot ήρθε στο μυαλό μου εκείνη η δηλητηριώδης ατάκα του Όρσον Γουελς από τον «Τρίτο Άνθρωπο» που χλεύαζε τη συμβολή της Ελβετίας στην εξέλιξη του πολιτισμού, λέγοντας:
«Στην Ιταλία για 30 χρόνια με τους Βοργίες, είχαν πόλεμο, τρόμο, δολοφονίες και αιματοχυσία, αλλά έβγαλαν τον Μιχάηλ Άγγελο, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και την Αναγέννηση. Στην Ελβετία απολαμβάνουν 500 χρόνια αδελφικής αγάπης, ειρήνης και δημοκρατίας και τι έβγαλαν; Το ρολόι τοίχου με τον κούκο!»
Μπορεί να ήταν κάπως άδικος ο Γουελς με τους Ελβετούς, αλλά οφείλει κανείς να τους αναγνωρίσει την ευστροφία και τη συστηματικότητα με την οποία διαχειρίζονται διαχρονικά την εθνική τους επωνυμία, αναγνωρίζοντας ότι αποτελεί εξαιρετικά πολύτιμο πόρο τους. Άλλωστε, επιτυχημένες επωνυμίες είναι εκείνες που καταφέρνουν να επικοινωνούν μια σαφή υπόσχεση και να την εκπληρώνουν εν συνεχεία ως πραγματική εμπειρία. Η υπόσχεση της Ελβετίας είναι λοιπόν πολύ συγκεκριμένη, διακριτή και αρκετά συνεπής με αυτό που προσφέρει εντέλει η χώρα: μια γαλήνια και ευημερούσα κοινωνία, απαλλαγμένη (στο μέτρο του δυνατού) από εντάσεις, χαοτικές ή συγκρουσιακές καταστάσεις. Ναι, αυτό συνοδεύεται από μεγάλες δόσεις πλήξης που για κάποιους ίσως και να'ναι αφόρητη.
Προσωπικά ομιλώντας πάντως, έχουν υπάρξει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια που θα προτιμούσα να βρίσκομαι σε μια χώρα με λιγότερες συγκινήσεις από την Ελλάδα. Αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς, η δική μας επωνυμία υπόσχεται άλλα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου