Τρίτη 5 Απριλίου 2022

Φάτε μάτια ψάρια





























Όπως όλες οι ιχθυόσκαλες έτσι κι ετούτη, λειτουργεί από τ'αξημέρωτα. Κι ας έχει χάσει την παλιά της αίγλη, κι ας έχει αποστερηθεί μεγάλο κομμάτι της δραστηριότητας της, η Tsukiji αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι του Τόκιο. Χωροθετήθηκε εδώ τη δεκαετία του '30 μάλλον εξ ανάγκης: ένας μεγάλος σεισμός που είχε προηγηθεί (το 1923) είχε ρημάξει την παλαιά ψαραγορά του Nihonbashi -μαζί με ολόκληρο σχεδόν το κέντρο της πόλης- επομένως έπρεπε κάπου να μεταφερθούν οι ιχθυέμποροι. Ε και τους ετοποθέτησαν εδώ, σε μιαν έκταση που παλαιότερα ήτανε θάλασσα, αλλά μπαζώθηκε κι έγινε τμήμα της στεριάς. Σήμερα δε, που οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτοξευθεί, η εν λόγω περιοχή που γειτνιάζει με την πανάκριβη Ginza, είναι απλησίαστη. Εξού και η ιχθυόσκαλα έχει περιοριστεί προκειμένου να απελευθερωθεί ζωτικός χώρος για άλλες χρήσεις. 

Περπατώ ανάμεσα στους πάγκους με τα ψάρια και τα θαλασσινά, προσπαθώντας (μάταια πολλές φορές) να τ'αναγνωρίσω και να τα ονοματίσω. Για μένα που δεν τρώγω σχεδόν τίποτα από όλα αυτά, είναι απλώς μια άσκηση παρατήρησης. Κοιτάζω τη χορογραφία των ανθρώπων: των ιχθυεμπόρων, των πελατών, των όσων απολαμβάνουν πρωινιάτικα τους ψαρομεζέδες τους στα δεκάδες μαγειρεία και τα κιόσκια. Και θυμάμαι κείνη τη φράση του H. D. Thoreau που έλεγε πως κάποιοι άνθρωποι ψαρεύουν μια ζωή, χωρίς να αντιληφθούν πως ποτέ δεν επιθυμούσαν ψάρια. Ίσως βρίσκω ενδιαφέρουσα αυτή τη σκέψη απλώς γιατί δεν είναι του γούστου μου τα ψάρια. Ίσως γιατί προσπαθώ να υπενθυμίζω και στον εαυτό μου να διακρίνει τα σημαντικά από τ'ασήμαντα. Δεν είναι πάντα εύκολο. Όταν σε παρασέρνουν τα δυνατά ρεύματα της ζωής, καμιά φορά μήτε που το συνειδητοποιείς πόσο πέρα έχεις βρεθεί. Τουλάχιστον διανύοντας όλη αυτή την απόσταση, έχεις μάθει καλύτερο κολύμπι.

Ναι, μπορεί να φιλοσοφήσει κανείς ακόμα και στην ιχθυόσκαλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου