Μετά από (άλλη) μια δύσκολη εβδομάδα με δεκαπεντάωρα συνεχούς εργασίας σε καθημερινή βάση, η ανάγκη αποφόρτισης ήταν πλέον κατεπείγουσα. Αποφάσισα λοιπόν να περπατήσω -αφενός για να κινηθώ λίγο και αφετέρου για να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου.
Από τη Νέα Ιωνία μέχρι την Κυψέλη βρέθηκα. Και από τα Άνω Πατήσια μέχρι την Κολοκυνθού. Καμιά εικοσιπενταριά χιλιόμετρα έγραψε το προσωπικό μου κοντέρ από το απόγευμα της Παρασκευής μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου. Με βήμα σχετικά γοργό και στάσεις μόνο για τα μικρά ενσταντανέ που συνηθίζω να καταγράφω με το κινητό μου.
Την χαρτογραφώ χρόνια, αυτήν την πόλη. Καυχιέμαι πως την ξέρω όσο ελάχιστοι -δεν φαντάζεσαι πόσο! Μου είναι απολύτως οικείες οι εκφράσεις της, μου είναι γνώριμες οι αντιδράσεις της, μου είναι προβλέψιμες οι αφηγήσεις της. Θα σου το πω όμως ειλικρινά: με βαραίνει η συγγένεια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου