Διακόσια δύο χρόνια. Μεγαλειώδη, αυτοκαταστροφικά, λαίμαργα, στερημένα, ουσιώδη, επιπόλαια, διονυσιακά, οδυνηρά, διαυγή, σκιώδη, φαντασιακά, υπερβατικά, συναισθηματικά. Όπως και να τα αποτιμήσεις, γεμάτα τα βρίσκεις -με ζωές και με νοήματα. Με θριάμβους και συντριβές. Με αφηγήσεις που μας συναρπάζουν και μας εξοργίζουν. Που μας ενώνουν και μας χωρίζουν.
Χρόνια μας πολλά και ας μην συμφωνούμε ούτε καν στο πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ή στο αν πρέπει να εορτάζουμε τα γενέθλιά μας. Είθε να βρούμε κάποια στιγμή τον εαυτό μας στη συνάντηση με τον άλλον και όχι στη συνεχή αντιπαλότητα μαζί του. Είθε να αντικρίσουμε κάποτε με την ίδια γενναιότητα όχι μόνον τις αρετές μας, αλλά και τις αγυρτείες μας. Είθε να ξεκινήσουμε μια μέρα τη συζήτηση από την αυτοκριτική μας και όχι από την αυτάρεσκη δήλωση της ανωτερότητάς μας.
Χρόνια μας πολλά, λοιπόν. Καλοσεργιανισμένα στα γαλανόλευκα καλοκαίρια μας, καλοζωισμένα στα παρεΐστικα τραπέζια μας και καλοτραγουδισμένα στους ιδανικούς έρωτές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου