Θάλασσα, γλυκοθάλασσα! Πόσους ξεθεωμένους κόπους να ξεκουράσεις με τη γαλήνη σου; Πόσες ερεβώδεις σκέψεις να ξεφουρτουνιάσεις με την κάλμα σου; Πόσους οδυνηρούς θορύβους να ησυχάσεις με το φλοίσβο σου; Πόσες ψηλόφλογες φωτιές να κατασβέσεις με τη δροσιά σου; Και πόσα λάθη -αχ πόσα λάθη- να καταπιείς προς χάριν μας;
Εδώ, από μιαν άκρη τούτης της χώρας, από την ήσυχη Μαραθιά της Κέρκυρας, στο όνομά σου και στην παρηγοριά σου, ομνύω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου