Μία από τις πιο αγαπημένες μου κινηματογραφικές στιγμές είναι η τελευταία σκηνή της ταινίας Roman Holiday (διαθέσιμο και στο Netflix για όποιους δεν το έχουν τυχόν δει), κατά την οποία ο Γκρέγκορι Πεκ, με καθαρό βλέμμα και τα χέρια στις τσέπες, αποχωρεί από την αριστοκρατική αίθουσα στην οποία είχε προηγηθεί η συνέντευξη Τύπου της πριγκίπισσας, που βεβαίως υποδύεται η υπέροχη Όντρεϊ Χέπμπορν. Η κάμερα καταγράφει από χαμηλή γωνία λήψης τον γενναίο βηματισμό του, αποθεώνοντας το παράστημά του και τη δικαίωση της ηθικής στάσης που εντέλει κράτησε.
Ένα από τα σημαντικότερα παράσημα στη ζωή είναι θαρρώ η διατήρηση της αξιοπρέπειας. Όμως η ηθική ανωτερότητα δεν χτίζεται με φλογερές δηλώσεις στα κοινωνικά ή ψηφιακά περιβάλλοντα, ούτε με προσχηματικούς δονκιχωτισμούς που δημιουργούν μεν εντυπώσεις και κολακεύουν την αυτοεικόνα μας, αλλά πρόθυμα εκπίπτουν με την πρώτη ευκαιρία προσωπικής ανάδειξης ή επιδίωξης κάποιου οφέλους. Τουναντίον, κερδίζεται κοπιωδώς με την καθημερινή στάση προς τους άλλους, την ανεπιτήδευτη ταπεινότητα και –κάποιες φορές– με το μεγαλείο της ανεπίστρεπτης αποχώρησής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου