Ξεκίνησα να το βλέπω όταν είχε αρχίσει να προβάλεται το 2007, αλλά μετά τα πρώτα πεντέξι επεισόδια το είχα εγκαταλείψει -όχι γιατί δεν μου είχε αρέσει, αλλά λόγω έλλειψης χρόνου. Παρέμεινε λοιπόν για χρόνια στις εκκρεμότητές μου και μόλις πριν μερικούς μήνες αποφάσισα να το δω συστηματικά από την αρχή μέχρι το τέλος. Ενθουσιάστηκα. Νομίζω πως δικαίως το ‘Mad Men’ θεωρείται κεφαλαιώδες στην ιστορία της σύγχρονης τηλεοπτικής μυθοπλασίας. Πολυεπίπεδοι χαρακτήρες, μυθιστορηματική εξέλιξη, υποδειγματική σκηνοθεσία. Σχολιάζει την εξέλιξη της αμερικανικής κοινωνίας, τη γυναικεία χειραφέτηση, τις φυλετικές διακρίσεις, την αλλαγή των ηθών, την επαγγελματική αυτοπραγμάτωση.
Όμως η σειρά εννοεί πολύ περισσότερα από όσα φαινομενικά αφηγείται: μιλάει για την αλλοτρίωση της σύγχρονης κοινωνίας, για τη διάρρηξη των οικογενειακών δεσμών, για το τίμημα της ανατροπής των παραδοσιακών ρόλων, για τα προσωπικά συναισθηματικά αδιέξοδα. Με υποδόριο και λεπτοδουλεμένο τρόπο, το Mad Men υπενθυμίζει πως μέσα σε μόλις μία γενιά, ο κόσμος μεταμορφώθηκε ριζικά. Και οι επιπτώσεις αυτής της μεταμόρφωσης είναι παρούσες στις δικές μας ζωές, στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και τον εαυτό μας.
Αφήνοντας μακριά ξωπίσω μας τον κόσμο των πρώτων εκείνων μεταπολεμικών δεκαετιών και αποχαιρετώντας τους baby boomers, η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της αλλαγής, να προβληματιστούμε και να κατανοήσουμε τη δυναμική της, παραμένει επιτακτική. Ιδίως σήμερα, σε μία εποχή δραματικής μετάβασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου