Νορβηγική μακαριότητα

Αν το κοιτάξεις προσεκτικά, τίποτα δεν είναι ιδιαιτέρως πλουμιστό ή πολυφορτωμένο στο Ålesund. 

Ίσιες γραμμές, τετράγωνα παράθυρα, απλές γωνίες. Μοιάζει σαν να επέβαλε η πρακτικότητα, τους κανόνες της. Σε καναδυο σημεία μόνο θα ιδείς κτίσματα κάπως πιο εντυπωσιακά και περίτεχνα. Μα χάρις τα χρώματα και τη συνεπή αρχιτεκτονική ταυτότητα, τα κτήρια μοιάζουν κομμάτια ενός παραμυθένιου σκηνικού. Έχεις την αίσθηση πως περπατάς στη Disneyland. Διότι είναι όλα τόσο καθαρά και περιποιημένα, που λες από μέσα σου πως δεν γίνεται να κατοικείται από ανθρώπους αυτό το μέρος -σίγουρα είναι ψεύτικο, καμωμένο για τουρίστες. Μα είναι πέρα για πέρα αληθινό. 

Κάποιοι θα πουν πως είναι πληκτικό το Ålesund. Είναι κι αυτοί οι ατελείωτοι χειμώνες του με τα σκοτάδια να μην σ'εγκαταλείπουνε ποτές. Είναι τελοσπάντων κι αυτή η αίσθηση του μικρού και πεπερασμένου στην άκρη μιας απέραντης θάλασσας, στο τέλος ενός χάρτη -ένατη μεγαλύτερη πόλη στην Νορβηγία, δεν είναι δα και τίποτις σπουδαίο.

Ναι, είναι πράγματι πληκτικό το Ålesund. Όπως οι ανέφελοι ουρανοί, οι ακυμάτιστοι ορίζοντες, οι άοκνες ζωές. Αυτό είναι όμως. Ένα περιβάλλον για να ζεις τις ησυχίες σου και τα χόμπι σου. Για να χαίρεσαι τις διαθέσεις της φύσης και τα κλεισίματα στο σπίτι σου. Για να βρίσκεις τρόπους ν'απασχολείς εσύ τον εαυτό σου και όχι να τον απασχολούν τα προβλήματα από το τριγύρω σου. Ένα μέρος από εκείνα που σου θέτουν με τρόπο αναπόδραστο το ερώτημα αν αντέχεις τον εαυτό σου. 

Αν η απάντηση είναι πως τον αντέχεις, τότες μπορεί και να ανθίσεις. Κι αλλού μπορείς ν'ανθίσεις, αλλά σε μέρη όπως το Alesund πολύ πιο εύκολο. Αν πάλι η απάντηση είναι πως δεν τον αντέχεις, τότες μπορεί και να μαραθείς. Κι αλλού μπορείς να μαραθείς, αλλά εδώ ίσως και πάλι, πολύ πιο εύκολο. Έτσι λειτουργούν οι τόποι: σε μεγεθύνουν ή σε συρρικνώνουν, σε ανυψώνουν ή σε καταπίνουν, ανάλογα με τις ιδιότητές τους, με το ποιος είσαι και τι είδους σχέση αναπτύσσεις μαζί τους.