Σε μια περιοχή πάντα υποβαθμισμένη και πολλαπλώς ταλαιπωρημένη, το κτήριο του ΟΣΕ επιβάλλει με τρόπο συντριπτικό την παρουσία του. Το θυμάμαι από όταν ήμουν παιδί και πάντα μου προκαλούσε δυσφορία. Σαν να μην έφτανε η μιζέρια των γύρω κτηρίων και η ρυπαρή αίσθηση των δρόμων που γειτνιάζουν με την πλατεία Βάθης, υψώνεται κι ετούτο το ογκώδες, τσιμεντένιο βουνό και σε πλακώνει στο σημείο που στρίβει η Οδός Μάρνης και γίνεται Καρόλου. Με τα χρόνια όμως, με έναν τρόπο το συνήθισα. Καθώς μεγαλώνουμε ηλικιακά (κι εγώ κι αυτό), το αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη κατανόηση -όπως πολλά άλλα σε αυτή την πόλη. Ίσως εντέλει να'ρθει και κάποια στιγμή που θα το συμπαθήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου