Εντελώς μεταξύ μας, βρίσκω την ιταλική κουζίνα αρκετά μονότονη και αδικαιολόγητα παχυντική: κάθε φορά που βρίσκομαι στην Ιταλία, πέφτω αρχικώς με λαιμαργία στα ζυμαρικά, τα προσούτα, τις πίτσες και τα τυριά, αλλά την τριτοτέταρτη μέρα, μπουχτίζω και αναζητώ άλλες διατροφικές επιλογές. Αλλά όπως τυχόν θα έχεις διαπιστώσει αν έχεις ζήσει τους Ιταλούς, η προσήλωσή τους στην πάστα και την πίτσα δεν σου αφήνει περιθώρια για πολλές εναλλακτικές και δυσκολεύεσαι να βρεις κάτι άλλο να φας. Θα μου πεις, ο καθείς με τις συνήθειες και τις εμμονές του -και δίκιο θα'χεις.
Στην Ιταλία λοιπόν, μακαρονάς. Ουχί τόσο από επιλογή, όσο από αναπόδραστη συνθήκη. Κι αφού το παίρνω κάθε φορά απόφαση, φροντίζω να το απολαμβάνω όσο περισσότερο μπορώ. Πένες μπολονέζ με μπόλικη παρμεζάνα, σπαγγέτι με λιαστές ντομάτες και βασιλικό, τρυφερό ροστ μπιφ και εκλεκτό κόκκινο κρασί. Σε μία ωραιότατη τρατορία στη Μάντοβα. Buon appetito!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου