Υπάρχουν πολλές εκδοχές της απόδρασης. Η δική μου παραμένει η περιπατητική: εξακόσια περίπου χιλιόμετρα βάδισα περιπλανώμενος σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις μέσα σε διάστημα δεκαεπτά ημερών στην καλοκαιρινή μου άδεια. Ήτοι τριαντατόσα χιλιόμετρα τη μέρα. Ο μετρητής του έξυπνου ρολογιού μου δεν προλάβαινε να μου απονέμει μετάλλια με κάπως κωμικές προτροπές τύπου "Νίκο, συνέχισε!" και "Νίκο, κατακτάς ρεκόρ συνεχόμενης κίνησης!". Για να σου δώσω ένα μέτρο σύγκρισης, υπολογίζω πως περπάτησα μία απόσταση που αναλογεί στη διαδρομή μεταξύ Αθήνας και Καβάλας. Καθόλου άσχημα, θα έλεγα.
Πέραν των όποιων ωφελημάτων της άσκησης, το μεγάλο κέρδος βεβαίως παραμένει η παρατήρηση, η βιωματική εμπειρία, η γνωριμία με τόπους κι ανθρώπους. Όσο μεγαλώνω τόσο περισσότερο εκτιμώ την αξία της περιπλάνησης. Νιώθω πως αυτοί οι παρατεταμένοι μου περίπατοι ισοδυναμούν με ανάγνωση δεκάδων εκατοντάδων βιβλίων. Σαν να διατρέχω πληροφορίες που με κανέναν άλλον τρόπο δεν θα μπορούσα να συλλέξω. Σαν μία άσκηση εμπέδωσης. Διότι το περπάτημα σού δίδει τη δυνατότητα ουχί μόνο να γνωρίσεις και να αναγνωρίσεις, αλλά επίσης να σκεφθείς και να συσκεφθείς. Με το παρελθόν σου, με τις αναφορές σου, με τις ανησυχίες και τις διαπιστώσεις σου. Τις οποίες διαπιστώσεις δεν διστάζω καθόλου να αλλάζω και να αναθεωρώ -συνεχίζοντας να αντιμετωπίζω με έκπληξη εκείνους που μένουν αταλάντευτοι στις πεποιθήσεις και τις αλήθειες τους, χωρίς να τις δοκιμάζουν στην περιπέτεια των πολλαπλών αναγνώσεων.
Τις περισσότερες φορές σαν με ρωτάνε πώς τα πέρασα σε κάποιο ταξίδι, διστάζω να περιγράψω επακριβώς και με λεπτομέρειες. Αρκούμαι απλώς σε μια πολύ περιληπτική αναφορά τού πού πήγα ή σε κάποιο γενικό, αξιολογικό σχόλιο που ελπίζω πως θα έχει ενδιαφέρον για τον συνομιλητή μου. Διότι μου φαίνεται δύσκολο (μην πω και ακατόρθωτο) να ξεδιπλώσω όλες τις νέες εμπειρίες που συνέλεξα στο μυαλό μου -τους δρόμους και τα σοκάκια, τα πάρκα και τις λεωφόρους, τις εκθέσεις και τα μουσεία, τα εμπορικά κέντρα και τις λαϊκές αγορές, τους σταθμούς των τρένων και των λεωφορείων, τις γέφυρες και τα ποτάμια, τις πλατείες και τις γειτονιές, τα κεντρικά και τα απόμερα. Οργώνω τις σκέψεις μου πάνω σε τόπους, από τ'αξημέρωτα μέχρι αργά το βράδυ. Σε μία συνεχή κίνηση που τελικά μόνο το έξυπνο ρολόι μου έμαθε πια ν'αποτυπώνει στην γεωγραφική της έκταση. Για να μου απονέμει ψηφιακά μετάλλια.
Έτσι για την ιστορία, μόνο σε ετούτη την γύρα, βρέθηκα σε πέντε χώρες. Σε μέρη που γνώρισα για πρώτη φορά και σε άλλα που ξανασυνάντησα μετά από χρόνια και τους επανασυστήθηκα. Συνυπολόγισε δυοτρία ταξίδια που έκαμα τους προηγούμενους μήνες και καναδυό που'χω προγραμματίσει για τα προσεχώς (αλλά και μερικά long weekends ανά την Ελλάδα), πολύ φχαριστημένος νιώθω πάλι και γεμάτος. Για να'χεις την πλήρη εικόνα της καλοκαιρινής μου ανάπαυλας, προσέθεσε καμιά δεκαριά βιβλία που πρόλαβα να μελετήσω, εξαιρετικά podcasts που άκουσα, ενδιαφέροντα άρθρα που διάβασα (κάποια τα τουϊτάρω για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται), αλλά και κάμποσες σειρές, ταινίες και ντοκιμαντέρς -ναι, καρπερή αποδείχθηκε και φέτος η θερινή μου εσοδεία.
Πράγματι, υπάρχουν πολλές εκδοχές της απόδρασης -όλες τους θεμιτές και σεβαστές. Αυτή που σου περιγράφω τόσην ώρα είναι η δική μου. Την οποία εκτιμώ ως οξυγόνο στις δύσπνοιες της καθημερινότητας.
Ε λοιπόν κοντολογίς, άλλος άνθρωπος είμαι. Πάλι.
(σ.σ. Η φωτογραφία στην αρχή της ανάρτησης: Στόμιο Οξύλιθου, ένα κάπως φουρτουνιασμένο μεσημέρι του Ιούλη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου