Άγια να'ναι η νύχτα

Όπως σωστά φαντάζεσαι, δεν πιστεύω στα θαύματα. Αλλά εκτιμώ τη μαγεία. Των ευτυχών συγκυριών, των θαυμάσιων ανθρώπων, των γενναίων ιδεών. Εκτιμώ τη μαγεία που ενώνει τους ανθρώπους εις πείσμα των όσων τους χωρίζουν. Εκτιμώ τη μαγεία της έγνοιας για τον άλλον, του ειλικρινούς ενδιαφέροντος, της έντιμης προσπάθειας, της συγχωρητικής υπέρβασης. Αυτή τη μαγεία θα ήθελα να απολαύσω τις ημέρες των εορτών. Αυτή τη μαγεία θα ήθελα να απολαμβάνω κάθε μέρα.

Ας καθίσουμε λοιπόν δίπλα στο δέντρο. Για να ακούσουμε -μέρες που'ναι- σίζοναλ, γλυκερά τραγούδια. Να ανταλλάξουμε τις ευχές μας. Να θυμηθούμε πόσο ευγνώμονες είμαστε για εκείνους που αγαπάμε. Υπάρχει άλλωστε μεγαλύτερο δώρο από την αγάπη; Από την προσφορά της; Από την υπέρβαση που προϋποθέτει; Δεν υπάρχει, θαρρώ. Και δεν περιμένεις δα κάποια θρησκεία για να στο διδάξει. Το ξεύρεις από την πρώτη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι αυτόν τον κόσμο μέχρι την τελευταία σου πνοή. Το ξεύρεις, ακόμα κι όταν το αρνείσαι.

Πως η νύχτα είναι Άγια, όταν της δίνεις εσύ το δικό σου νόημα και τη δική σου ουσία.

Πως η μεγαλύτερη και ευγενέστερη επιθυμία είναι ο άλλος -η επαφή και η συνάντηση μαζί του.

Πως το μεγαλύτερο δώρο που οφείλεις στον εαυτό σου είναι να τον καλοπροσέχεις και να του εξασφαλίζεις τις ελάχιστες εκείνες απολαύσεις που αρκούν για να κάμουν τούτη τη ζωή σπουδαία εμπειρία.

Πως όσο κι αν προσδοκάς στα μεγάλα και στα φιλόδοξα, εντέλει τα μικρά και τα ταπεινά είναι που σε αποζημιώνουν.

Και πως θέλει ευαισθησία και τρυφερότητα. Θέλει συναίσθημα και υπέρβαση. Των εγωισμών και των αυτοαναφορικών μας εμμονών. Θέλει αντίσταση στην τρικυμιώδη αμετροέπεια. Στη συνεχή ανθρωποφαγία. 

Ας κλείσουμε τα μάτια και ας σκεφθούμε τον κόσμο μας όπως θα θέλαμε να είναι. Ας ανοίξουμε τα μάτια και ας τον φτιάξουμε. Ξεκινώντας από τον εαυτό μας, όχι από τους άλλους. Μία ζωή δικαιούται ο καθείς μας. Ας ποντάρουμε περισσότερη σημασία στο λαχνό που μας έτυχε.

Τις πιο θερμές μου ευχές για καλές γιορτές!