Τουρλού τουρλού

Ο ιδιοκτήτης του boutique hôtel ήταν ένας καλοβαλμένος κύριος -γύρω στα εξηνταπέντε- με πολύ ευγενικά χαρακτηριστικά και μοντέρνο ντύσιμο. Αφού με καλωσόρισε εγκαρδίως, με ρώτησε από που είμαι. Γιουνανιστάν, απάντησα. Έγνεψε με συμπάθεια και μου έδωκε το κλειδί του δωματίου. Μου είπε ότι το πρωινό σερβίρεται από τις εφτά και με ρώτησε αν έχω κάποια συγκεκριμένη επιθυμία. Του απάντησα πως όχι και τον ευχαρίστησα.

Επειδή είμαι πάντα πρωινός τύπος, το επόμενο πρωί κατέβηκα ακριβώς στις εφτά. Ο ίδιος κύριος, αυτή τη φορά με τη συνοδεία μιας νεαρής κοπέλας με όμορφο πρόσωπο, καστανά μαλλιά και καθαρό βλέμμα -πιθανώς κόρη του ιδιοκτήτη- με οδήγησε σε ένα από τα τραπέζια που βρίσκονταν στο κεντρικό σαλόνι του κτηρίου. 

Στα μερικά λεπτά αναμονής μου, βρήκα την ευκαιρία να περιεργαστώ το παλιό πέτρινο σπίτι και να θαυμάσω την πολύ καλαίσθητη ανακαίνιση που του είχε γίνει προκειμένου να μετατραπεί σε μικρό ξενοδοχείο. 

Ξετρύπωσα μέσα από την μπαλκονόπορτα που έβγαζε απευθείας σε μία προβλήτα πάνω στη θάλασσα με θέα τα Μοσχονήσια απέναντι. 

Το μέρος ήταν ειδυλλιακό. 

Το ελαφρύ δροσερό αεράκι του Αιγαίου έσβηνε τη ζέστη της προηγούμενης ημέρας και τα βότσαλα λαμποκοπούσανε κάτω από τον ήλιο.

Η νεαρά επανήλθε με έναν τεράστιο δίσκο και άρχισε να αραδιάζει κατά τη συνήθη πρακτική των Τούρκων, δεκάδες μικρά πιατάκια στο τραπέζι. Πέραν της αισθητικής της αξίας με όλα αυτά τα πολύχρωμα καλούδια που συνθέτουν ένα πλούσιο μωσαϊκό, η ποικιλία των γεύσεων αποτελεί ένδειξη φιλοξενίας και προσπάθεια ανταπόκρισης και στις πιο σύνθετες γαστρονομικές απαιτήσεις ή παραξενιές του επισκέπτη.

Το πρωινό στην Τουρκία περιλαμβάνει πάντα τυριά (και κυρίως beyaz peynir, ένα λευκό τυρί άλμης που μοιάζει με τη δική μας φέτα), ντομάτα και αγγούρι ή κάποια πρασινάδα, ελιές, σουτζούκ. 

Kαι βέβαια διάφορα γλυκά ή αλμυρά αλείμματα, όπως μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού, ταχίνι και μελιτζανοσαλάτα.

Α και çiğ köfte, ήτοι μικρές μπουκίτσες από ωμό κιμά -τον οποίο παλαιότερα αδυνατούσα να φάω, αλλά τώρα κάπως το προσπαθώ. Συνεχίζει να μην μου αρέσει, αλλά κάθε φορά που μου τον προσφέρουν, τον αντιμετωπίζω ως πρόκληση.

Τα πιάτα συνέχιζαν να καταφθάνουν από την κουζίνα, καθώς έβγαιναν από το τηγάνι ή το ταψί. 

Ομελέτα με φρέσκα αυγά με μυρωδικά.

Και δυοτρεις πίτες.

Σπιτικές και πεντανόστιμες.

Ως και το τούρκικο τσάι έχω αρχίσει πια να συνηθίζω, παρότι παλιά μού φαινόταν πολύ βαρύ και στιφό -άσε που σερβίρεται πάντα καυτό και πρέπει να περιμένεις ώρα πριν τολμήσεις να τ'ακουμπήσεις στα χείλη σου. Η αλήθεια είναι πως ντράπηκα να ζητήσω καφέ, μην φανώ τίποτις τζαναμπέτης, επομένως αρκέστηκα στο τσάι μου.

Ενόσω απολάμβανα το πρωινό μου, ο κύριος καθόταν διακριτικά σε μία πολυθρόνα στην άλλη πλευρά του σαλονιού και διάβαζε απορροφημένος ένα χοντρό βιβλίο. Όταν εντέλει τελείωσα και σηκώθηκα να φύγω, μου χαμογέλασε και πάλι. Τον ευχαρίστησα θερμά για το εξαιρετικό πρωινό και επαίνεσα το γούστο του στη διαμόρφωση του χώρου. Ενθουσιάστηκε με τα σχόλια και κούνησε το κεφάλι του. 

Για μερικές στιγμές κόμπιασε. Ύστερα με κοίταξε με νόημα. "Πρόκειται για ένα παλιό ελληνικό αρχοντικό" μου είπε κάπως απολογητικά. "Ήταν σε κακή κατάσταση, αλλά έβαλα τα δυνατά μου να το αποκαταστήσω όσο καλύτερα μπορούσα." Του επανέλαβα ότι έκανε άριστη δουλειά. Του επέστρεψα τα κλειδιά, χαμογέλασα στη νεαρά που είχε βγει από την κουζίνα και μάζευε αθόρυβα τα δεκάδες πιατάκια, τους χαιρέτησα αμφότερους και έφυγα.

Φχαριστημένος από τη φιλοξενία και το υπέροχο πρωινό, συννεφιασμένος από τις σκέψεις μου. Εδώ στο Αϊβαλί.