Γκουαντα-σαχάρα

Αφόρητη ζέστη. Που αν δεν την έχεις νιώσει κι αν δεν έχεις ζήσει την παράλυσή της, φοβάμαι πως δύσκολα κατανοείς την αίσθηση τούτου του μέρους. Εδώ στην καρδιά της Ισπανίας, στην άνυδρη Καστίλλη-Λα Μάντσα. Εδώ στην Γκουανταλαχάρα. 

Από πού αλήθεια να ξεκινήσω; Θα μπορούσα να σου μιλήσω για την ιστορία της πόλης, για τις αραβικές της καταβολές.

Θα μπορούσα να σου πω για την αριστοκρατική οικογένεια των Mendozas που τη διαφέντευε για κάμποσους αιώνες, αφότου βεβαίως η Ισπανία ξανάγινε χριστιανική.

Θα μπορούσα ίσως να σε ξεναγήσω στις αρκετές μνημειώδεις εκκλησίες που στολίζουνε τους δρόμους της.

Ή στο θαυμάσιο Palacio del Infantado, την έδρα των Mendozas, που στέκει κοντά στο κέντρο ως αναγεννησιακή ανάμνηση καιρών αλλοτινών. 

Θα μπορούσα να σου πω για τις δύσκολες στιγμές που έχει να θυμάται η πόλη. 

Την απώθηση των Moriscos (των μουσουλμανικών πληθυσμών που συνέχιζαν να διαμένουν στην Ισπανία μετά την εκδίωξη των Αράβων) τον 17ο αιώνα. Ή τη βίαιη διαμάχη για τη διαδοχή του ισπανικού θρόνου στις αρχές του 18ου αιώνα, περίοδο κατά την οποία ρήμαξε το μέρος.

Να σου μιλήσω για τους Ναπολεόντειους πολέμους, όταν τα γαλλικά στρατά έφθασαν μέχρις εδώ και κατέκαψαν τα πάντα.

Ή για τον πιο σύγχρονο Εμφύλιο, κατά τη διάρκεια του οποίου η Γκουανταλαχάρα δέχθηκε σφοδρούς εναέριους βομβαρδισμούς από τα αεροπλάνα του Φράνκο.

Αλλά όχι. Θα παραμείνω στη ζέστη.

Αυτή την αφόρητη ζέστη.

Δεν είναι παρά ελάχιστοι αυτοί που συναντώ.

Κατά μήκος του κεντρικού πεζόδρομου ο δήμος έχει βάλει ψεκαστήρες που σε δροσίζουν με νερό.

Στις πλατείες, βλέπεις μερικούς να κάθονται κάτω από τις τέντες για να ξεδιψάσουν με κάνα δροσερό ρόφημα.

Τρεις κυρίες κοντοστέκονται αλαφιασμένες για να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες.

Μία αφίσα σου υπενθυμίζει τις προγραμματισμένες ταυρομαχίες των προσεχών εβδομάδων.

Και ένας πατέρας με κελεμπία διασχίζει το δρόμο μαζί με τα παιδιά του.

Ήτανε παλαβομάρα αυτό το εγχείρημα μεσημεριάτικα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Κακά τα ψέματα, με τον ήλιο της Καστίλλης-Λα Μάντσα, δεν τα βάζει άνθρωπος. Με τους σαραντατέσσερις βαθμούς, δεν περπατιούνται βόλτες. 

Μα με έναν τρόπο, τα κατάφερα και τη δικιά μου την επερπάτησα. Και θα σου πω κάτι κι ας μην το πολύ πιστέψεις: πως τη φχαριστήθηκα κιόλας.