The Logical Song

Εκτυφλωτικές αχτίδες τρυπάνε τα παράθυρα και το διαμέρισμα λούζεται με φως. 

Εδώ στην Οττάβα, ξημερώνει αυτήν την περίοδο, γύρω στις έξι. Πριν καλοσυνέλθω και ενόσω περιμένω την καφετιέρα ν'ανάψει, βρίσκω την ευκαιρία για μερικές γρήγορες φωτογραφίες. 

Το απέναντι κτήριο, τα παρκαρισμένα αμάξια, οι στέγες που βουτάνε στην παλέτα της ώχρας.

Το παρκάκι στα δεξιά. Η θέα από τον δέκατο τέταρτο όροφο απλώνεται σε μεγάλη έκταση.

Ανοίγω το ραδιόφωνο σε χαμηλή ένταση. Η Gladys Knight τραγουδάει το "The way we were" και όλα γίνονται ακόμα πιο 70s. Οι καναπέδες στο σαλόνι, τα φωτιστικά, το τραπεζάκι.

Η κουζίνα και οι συσκευές της.

Νιώθω ότι παίζω σε σκηνή ταινίας του Κάρπεντερ ή του Πέκινπα και ελπίζω ειλικρινά η ημέρα μου να μην μου επιφυλάσσει άγριο πιστολίδι ή καταδίωξη με τις κάντιλακ στην Chinatown.

Στο ραδιόφωνο έχουν πάρει σειρά οι Supertramp που επιχειρούν να εξηγήσουν συνοπτικά τη ζωή με το Logical Song. Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ μαζί τους. 

Ακόμα μια μέρα ξεκινά. Καλημέρα.