Εδώ στη Βαρσοβία, νυχτώνει πλέον πριν τις 6, οι θερμοκρασίες έχουν γίνει μονοψήφιες, βρέχει σχεδόν καθημερινά και έχουμε φορέσει τα χειμωνιάτικά μας. Περνώντας δίπλα από ένα ήσυχο καφέ που έλαμπε μέσα στο ημίφως του δειλινού, αποφάσισα να ξαποστάσω λίγο και να πιω κάτι ζεστό μετά από μία κουραστική μέρα. Παρήγγειλα τον καπουτσίνο μου με μπόλικη κανέλα, χάζεψα την χαριτωμένη διακόσμηση με τις κολοκύθες (ένεκα Halloween) και δυστυχώς το μάτι μου έπεσε στα γλυκά. Ε, να μην πάρω ένα ptys z kruszonką i kremem; Που είναι η πολωνική εκδοχή του γαλλικού choux à la crème με τραγανή βάση και φρέσκια κρέμα από πάνω. Το πήρα, αποδείχτηκε ωραιότατο, αλλά ήταν σαν να μην το έφαγα. Διότι τα άτιμα τα πολωνικά γλυκά είναι ελαφριά και διακριτικά και νιώθεις αυτό το αίσθημα του ανεκπλήρωτου. Οπότε επανέρχομαι πιο αποφασισμένος στην υπάλληλο και παραγγέλνω ένα sernik (=πολωνικό cheesecake) και ένα carrot cake, τύπου "ας πάει και το παλιάμπελο" και "θα το κάψουμε κυρ Στέφανε". Θεσπέσια και αυτά, έφυγαν άκλαυτα. Κοιταζόμαστε με την υπάλληλο, μου λέει κάπως συνομωτικά "να βάλω και ένα beza z malinami που είναι σούπερ ελαφρύ;" (=μαρέγκα με φρέσκια σμέουρα). "Ντροπή!" της λέω. "Να βάλετε δύο"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου