Τις τελευταίες εβδομάδες πολλοί ήσαν εκείνοι που αντιμετώπισαν τους κινδύνους που συνιστά ο νέος κορωνοϊός με χλευασμό ή δυσπιστία. Κάποιοι ανεύθυνοι (ανάμεσά τους και επαγγελματίες σχολιαστές της επικαιρότητας) τον συνέκριναν απαξιωτικά με την εποχική γρίπη, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως δεν έχει δα τόσο επικίνδυνες ή φονικές συνέπειες. Κάποιοι επίσης ανεύθυνοι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τις εντολές της κεντρικής πολιτείας, θεωρώντας ότι π.χ. οι καρναβαλικές εκδηλώσεις είναι πιο σημαντικές από τη δημόσια υγεία και συνέχισαν να αντιμετωπίζουν το ζήτημα με γυμνασιακό χαβαλέ -το μόνο που επιβεβαίωσαν με τη στάση τους είναι πως η απειθαρχία και η αντίδραση στους κανόνες αποτελούν εμμονική μας παρόρμηση και εθνικό μας σπορ. Τέλος υπάρχουν και εκείνοι που διατυπώνουν ή αναπαράγουν τα συνήθη συνωμοσιολογικά σενάρια (π.χ. ότι ο ιός είναι κατασκευασμένος, ότι η δημοσιότητα περι της επιδημίας επιχειρεί σκόπιμα να απομακρύνει την προσοχή της κοινής γνώμης από άλλα θέματα κ.λπ.) ή εκείνοι που επιχειρούν μεταφυσικές ερμηνείες και επιμένουν να υποστηρίζουν αντιεπιστημονικές θέσεις (μιλώντας για καθαγιασμένα κουταλάκια ή προτείνοντας τη χρήση του αγιασμού ως απολυμαντικού μέσου), διαγράφοντας με μιας, σύμπασα την πρόοδο της επιστήμης και όλες τις κατακτήσεις του ορθολογισμού και της νεωτερικότητας -όχι απλά εκτίθενται, αλλά αποδεικνύουν την παταγώδη αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος στην προσπάθεια για απομάγευση του κόσμου.
Η χώρα μας -όπως και πολλές άλλες- φαίνεται πως βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με μια σοβαρή και πρωτόγνωρη κρίση που αφορά πρωτίστως τη δημόσια υγεία, αλλά είναι προφανές ότι θα πλήξει και πολλές ακόμη διαστάσεις της οικονομικής και κοινωνικής μας ζωής. Η νέα αυτή δοκιμασία απαιτεί ψυχραιμία, σύνεση, πειθαρχία, οικονομία δυνάμεων, εμπιστοσύνη στους ειδικούς και υψηλή αίσθηση της ατομικής μας ευθύνης. Μπορούμε να συνεχίσουμε να διαφωνούμε σε υστερικούς τόνους για το παραμικρό, αλλά στο τέλος της ημέρας, δύο παραμένουν οι επιλογές μας ως κοινωνίας: ή θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί ή δεν θα τα καταφέρουμε.
Η χώρα μας -όπως και πολλές άλλες- φαίνεται πως βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με μια σοβαρή και πρωτόγνωρη κρίση που αφορά πρωτίστως τη δημόσια υγεία, αλλά είναι προφανές ότι θα πλήξει και πολλές ακόμη διαστάσεις της οικονομικής και κοινωνικής μας ζωής. Η νέα αυτή δοκιμασία απαιτεί ψυχραιμία, σύνεση, πειθαρχία, οικονομία δυνάμεων, εμπιστοσύνη στους ειδικούς και υψηλή αίσθηση της ατομικής μας ευθύνης. Μπορούμε να συνεχίσουμε να διαφωνούμε σε υστερικούς τόνους για το παραμικρό, αλλά στο τέλος της ημέρας, δύο παραμένουν οι επιλογές μας ως κοινωνίας: ή θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί ή δεν θα τα καταφέρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου