Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2020

Το τούνελ


Το 1886, ο Βασιλιάς Όσκαρ ο Δεύτερος της Σουηδίας εγκαινίασε ένα αρκετά πρωτότυπο δημόσιο έργο. Επρόκειτο για μία υπόγεια διάβαση 231 μέτρων που προοριζόταν αποκλειστικά για τους πεζούς και συνέδεε δύο σημεία της Στοκχόλμης, μεταξύ των οποίων παρεμβάλλεται ένα αρκετά απότομο και δύσβατο ύψωμα. 


Το ύψωμα -που αποτελείται από στρωματοποιημένη άμμο και χαλίκια και ονομάζεται Brunkebergsåsen- είναι ένα από τα πολλά γεωλογικά κληροδοτήματα της εποχής των παγετώνων στη χώρα. Δεδομένου του ύψους του, το Brunkebergsåsen αποτελούσε από το Μεσαίωνα σημείο εγκατάστασης παρατηρητηρίου που επόπτευε την πόλη. Όμως τον 19ο αιώνα και λόγω της αστικής ανάπτυξης, η θέση του καταμεσίς της Στοκχόλμης, θεωρήθηκε πολύ προβληματική καθώς δυσκόλευε τη διασύνδεση μεταξύ γειτονιών.


Αποφασίστηκε λοιπόν να αντιμετωπιστεί το ζήτημα. Θα μπορούσαν ίσως να φτιάξουν έναν περιμετρικό δρόμο που να αγκαλιάζει το ύψωμα. Θα μπορούσαν ενδεχομένως να επεκτείνουν την πόλη προς άλλες περιοχές και κατευθύνσεις για να το αποφύγουν. Θα μπορούσαν απλώς να συνεχίσουν να το ανεβοκατεβαίνουν αναθεματίζοντας την τύχη τους. Θα μπορούσαν να γκρινιάζουν ή να διαφωνούν για το ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος να επιλύσουν το θέμα, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για απερισκεψία και αμεριμνησία.


Αλλά όχι, προτίμησαν τη δύσκολη, αλλά δραστική λύση. Να σκάψουνε το τούνελ. 


Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ένα ύψωμα που βρέθηκε ενοχλητικά μπροστά σου, είναι λογικό να σε τρομάζει ο όγκος του. Αν θες όμως να το υπερβείς, θα πρέπει να το πάρεις απόφαση πως μπορεί και να χρειαστεί να σκάψεις. Κι ίσως το τούνελ να'ναι μακρύ, ίσως ν'απαιτηθεί μεγαλύτερη προσπάθεια και υπομονή από όση αρχικά υπολόγιζες για να τα καταφέρεις, ίσως ακόμα και ν'απελπιστείς στην πορεία. Μα έτσι είναι τα υψώματα, δύσκολα. 

Έχουν περασει πολλά χρόνια από τότε που κατασκευάστηκε η υπόγεια αυτή διάβαση. Και στο διάστημα που μεσολάβησε, το Brunkebergsåsen γέμισε κτήρια και δρόμους και άλλαξε άρδην η γεωγραφία του. Σε πολλά του σημεία έχασε τόσα πολλά μέτρα από το αρχικό του ύψος που ούτε φαντάζεσαι πως κάποτε αποτελούσε εμπόδιο για τις μετακινήσεις. Αλλά το τούνελ από κάτω παραμένει και είναι πολλοί εκείνοι που το χρησιμοποιούν σήμερα. 


Όταν εισέρχεσαι από την μία ή την άλλη πλευρά, δεν βλέπεις την έξοδο καθώς στη μέση του περίπου το τούνελ στρίβει ελαφρώς. 


Αλλά κι αν δεν την βλέπεις, την προσδοκάς. Κι αυτή ακριβώς η προσδοκία είναι που σου επιτρέπει να βαδίσεις όσο πιο ήρεμα μπορείς μέσα στα σπλάχνα του Brunkebergsåsen. Ελπίζοντας ότι μετά από 231 μέτρα ακριβώς, θα ξανανταμώσεις. Με τον ουρανό που για λίγο αποχωρίστηκες. Κουράγιο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου