Σε μια ομιλία που κλήθηκα να κάνω πριν μερικές ημέρες, με θέμα τις δεξιότητες που απαιτούνται στη σύγχρονη εποχή των μεγάλων αλλαγών, χρησιμοποίησα ένα σχήμα που μοιάζει με "Τ" (προσαρμογή από μία Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής). Στα δύο άνω άκρα τοποθετούνται από τη μία, τα λεγόμενα "soft skills" όπως οι επικοινωνιακές δεξιότητες, η κριτική σκέψη ή η αφηγηματικότητα (στα οποία περιέργως -ή ίσως όχι και τόσο περιέργως- αντιλαμβάνομαι ότι αρκετοί υστερούν) και από την άλλη, τρόποι σκέψης και ταλέντα, όπως η προσαρμοστικότητα, η επιμονή, η περιέργεια κ.λπ. Στον κορμό του "Τ" τοποθετείται το πεδίο εξειδίκευσης (που μπορεί και να μην είναι ακριβώς ένα), το οποίο συνήθως συνδέεται με το πιο στενό αντικείμενο σπουδών ή επαγγελματικής ενασχόλησης του καθενός.
Εκεί όμως που στάθηκα περισσότερο ήταν στο έδαφος επί του οποίου εδράζεται το "Τ", ήτοι στο βασικό μορφωτικό υπόβαθρο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, τον ψηφιακό αλφαβητισμό μας (digital literacy), αλλά και την κατανόηση της επιστημονικής μεθόδου (διάσταση στην οποία φοβάμαι ότι ιδιαιτέρως πάσχουμε, ακόμα κι όταν ολοκληρώνουμε ανώτερες σπουδές). Τέλος, ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δίδεται στην καλλιέργεια ευρύτερης αντίληψης για το πολιτιστικό και πολιτικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Όπερ σημαίνει σφαιρική -κατά το δυνατόν- ενημέρωση και μια στοιχειώδης έστω καλλιέργεια.
Όλα τα παραπάνω δεν συνιστούν απλώς τις προϋποθέσεις για επαγγελματική επιβίωση ή επιτυχία (καθώς μπορεί κανείς να αραδιάσει πολλές άλλες παραμέτρους που επηρεάζουν τις δυνατότητες επαγγελματικής αποκατάστασης ή εξέλιξης), αλλά κυρίως τα συστατικά για προσωπική συγκρότηση και νομίζω, μεγαλύτερη ανθεκτικότητα (personal resilience).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου