Σάββατο 12 Μαρτίου 2022

Μις Μέρκελ

Δεν έχουν περάσει παρά μερικές εβδομάδες από την απόσυρσή της από την καγκελαρία. Η Άγκελα Μέρκελ έχει μετακομίσει σε ένα ήσυχο σπίτι στας γερμανικάς εξοχάς με τον σύζυγό της και το πιστό μπουλντόγκ της, τον Πούτιν. Μετά από χρόνια έντονων συγκινήσεων και μεγάλων πολιτικών προκλήσεων, η κυρία Μέρκελ δυσκολεύεται να συμβιβαστεί με τη νέα της βαρετή καθημερινότητα (αν έχεις μείνει στη γερμανική ύπαιθρο, της αναγνωρίζεις τα δίκια της). Αλλά η δολοφονία ενός βαρόνου σε γειτονικό μέγαρο υπό εξαιρετικά μυστηριώδεις συνθήκες, ξυπνάει μέσα της το ένστικτο της ντετέκτιβ. Ποιος από τους έξι υπόπτους διέπραξε το έγκλημα; Ευτυχώς η κυρία Μέρκελ είναι εκεί για να διαλευκάνει την υπόθεση.

Όχι, δεν πρόκειται για αληθινή ιστορία, αλλά για την υπόθεση ενός μυθιστορήματος που έγραψε ο David Safier και το οποίο σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση της λίστας με τα πιο ευπώλητα βιβλία στη Γερμανία. Ήταν δε τόσο μεγάλη η επιτυχία που μέσα σε μερικούς μήνες κυκλοφόρησε και δεύτερο βιβλίο με έτερη υπόθεση φόνου και την κυρία Μέρκελ να αναλαμβάνει εκ νέου δράση! Πάντα με τον πιστό σκύλο της. Τον Πούτιν, ξαναλέω!

Ξεφυλλίζοντας το μυθιστόρημα σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Φρανκφούρτης, δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ για ποιο λόγο οι Γερμανοί αναγνώστες θέλησαν να διαβάσουν ένα τέτοιο ανάγνωσμα. Ίσως επειδή η Μέρκελ συμβολίζει μια περίοδο σταθερότητας και ελέγχου, την οποία είχαν καλοσυνηθίσει και πλέον νοσταλγούν. Ίσως επειδή νιώθουν κι αυτοί την ανάγκη να κάνουν μεσσιανικές προβολές στην ηγεσία τους. Διότι τελοσπάντων, από τη στιγμή που στην αμερικανική κινηματογραφική μυθοπλασία, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αναλαμβάνει να σώσει τον κόσμο ολάκερο από εξωγήινους, δεν δικαιούται κοτζαμάν Καγκελάριος να διαλευκάνει ένα απλό έγκλημα;

Παρότι αναγνωρίζω κάποιες αρετές στη Μέρκελ (την πραγματική, όχι τη μυθιστορηματική), ομολογώ ότι δεν την εκτιμώ ιδιαιτέρως. Θεωρώ ότι ακολούθησε μια ανέμπνευστη, μικρόψυχη και πολλαπλώς επιζήμια για την Ευρώπη, πολιτική και η ιστορία θα είναι (δικαίως) αυστηρή μαζί της. Πέραν άλλωστε της κριτικής που μπορεί να της ασκήσει κανείς για τον τρόπο που διαχειρίστηκε διάφορες κρίσεις (την οικονομική, τη μεταναστευτική/προσφυγική κ.λπ.), οι πρόσφατες γεωπολιτικές εξελίξεις αποδεικνύουν πόσο άστοχες ήταν οι βασικές της επιλογές στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκακιέρα και πόσο λάθος διερμήνευσε τους ανταγωνισμούς συμφερόντων και τους συσχετισμούς δυνάμεων.

Για να επανέλθω πάντως στο βιβλίο με την Μέρκελ-ντετέκτιβ (που θυμίζει κάτι από Μις Μαρπλ ή φέρνει στο μυαλό την Άντζελα Λάνσμπερι ως Τζέσικα Φλέτσερ στο κλασικό Murder, She Wrote), οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι τουλάχιστον ευφάνταστη η απόφαση του συγγραφέα να χρησιμοποιήσει την συνταξιούχο Καγκελάριο ως πρωταγωνίστρια ιστοριών μυστηρίου. Και μολονότι μπήκα στον πειρασμό να σκεφτώ αντίστοιχη αξιοποίηση κάποιου Έλληνα πρωθυπουργού, τα πρώτα ονόματα που μου ήρθαν στο μυαλό φοβάμαι πως κρίνονται επιεικώς ακατάλληλα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου