Ηετιώνεια Πύλη

Όταν ήρθε να πρωτοκατοικήσει ο Ηετίωνας τούτο το μέρος, μήτε που μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη του ανά τους αιώνες. 

Η ακτή στην οποία εγκαταστάθηκε, ανήκει σήμερα στην περιοχή της Δραπετσώνας και έχει υποστεί τέτοιες μεταμορφώσεις που αν είχαμε κοντά μας τον Ηετίωνα, θα έτριβε τα μάτια του και θα δυσκολευόταν να την αναγνωρίσει. Ή ακόμα και να την αναπνεύσει!

Κάπου εδώ κατέληγαν τα θαυμαστά Θεμιστόκλεια Τείχη που προστάτευαν την Αθήνα και την ένωναν με το πολύτιμο λιμάνι της, τον Πειραιά. Και πάνω σε αυτόν τον βραχώδη λόφο που δεσπόζει στα δυτικά του λιμανιού, οικοδομήθηκε το 411 π.Χ. μία μεγάλη πύλη. 

Που ονομάστηκε Ηετιώνεια προς τιμήν του πρώτου εκείνου οικιστή της περιοχής.

Μπορεί τα οχυρωματικά έργα των αρχαίων Αθηναίων να κακόπαθαν έκτοτε -από τους Σπαρτιάτες, τον Σύλα, τους Έρουλους και τον χειρότερο εχθρό όλων: την νεοελληνική αυθαιρεσία- αλλά σχετικά πρόσφατα, η Ηετιώνεια Πύλη ευτύχησε να αναδειχθεί επιτέλους. 

Με ωραιότατη αναμόρφωση του λόφου που παραδόθηκε πλέον ως ανοιχτός και επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος.

Και είναι στ'αλήθεια υπέροχη η βόλτα που μπορεί να κάμει κανείς εκεί. 

Για να θαυμάσει τους δύο κυκλικούς πύργους, τα εκτεταμένα τμήματα του εξωτερικού τείχους και την εντυπωσιακή τάφρο πλάτους 3,5 μέτρων και μήκους περίπου 100 μέτρων.

Χαίρομαι ειλικρινά με τέτοιες παρεμβάσεις που αποκαθιστούν τη σημασία, ειδικά σε μέρη πονεμένα όπως η Δραπετσώνα. 

Και θα χαιρόμουν ακόμα περισσότερο αν ο Πειραιάς αποκτούσε κάποιαν ώρα ένα στρατηγικό σχέδιο συνολικής του ανάταξης. Που δεν θα περιοριζόταν στα επιμέρους, αλλά θα τα ενέτασσε σε ενιαίες διαδρομές και θα τα επικοινωνούσε με πιο ουσιαστικούς τρόπους. Ώστε να τα γνωρίσουν και -μακάρι!- να τα εκτιμήσουν οι κάτοικοί του, αλλά συνάμα να τα αναζητήσουν και να τα απολαύσουν και οι επισκέπτες του.

Εγώ πάντως, τη βόλτα μου εκεί τη φχαριστιέμαι. Με τις λιακάδες μου και τις ησυχίες μου. 

Κι ας ζηλεύω λιγουλάκι τον Ηετίωνα που πρόλαβε να ιδεί τούτο το μέρος στη φυσικότητά του. Ε, ο καθείς χαίρεται τον λαχνό που του κληρώθηκε.