Έλα στον θείο Tetsu

Ο καθείς με τα κολλήματά του και ένα από τα δικά μου είναι η αδυναμία μου στο cheesecake. Το οποίο μου αρέσει σχεδόν σε κάθε του εκδοχή -αν και εντελώς μεταξύ μας, προτιμώ το αυθεντικό New York, με την ανάλαφρη κρέμα και την κρούστα που σχηματίζεται κατά το ψήσιμο. Ε λοιπόν ένα από τα πράγματα που κάμω σε κάθε μέρος που πηγαίνω είναι να εντοπίζω καταστήματα με καλό cheesecake. Είμαι ας πούμε σε θέση να σε ενημερώσω για το καλύτερο cheesecake της Πράγας, της Σεούλ ή του Άμπου Ντάμπι. Είπαμε, κολλήματα είναι αυτά!

Επειδή ενημερώνομαι συστηματικώς επι του θέματος, διάβασα τελευταία ότι γίνεται της μοδός το ιαπωνικό cheesecake, το οποίο ομολογώ πως άργησα να ανακαλύψω. Ίσως γιατί η εμπειρία μου με τα γλυκά στην Ιαπωνία ήταν ως τώρα απογοητευτική (δηλώνω ευθαρσώς ότι το matcha είναι οικτρή επιλογή γεύσης για γλυκά, ενώ επίσης απεχθάνομαι τα dorayaki -διότι το κόκκινο φασόλι το προτιμώ σε μορφή γίγαντες γιαχνί και όχι pancake). 

Μάλιστα, ήταν τόσο μεγάλη η αποστροφή μου προς τα ιαπωνικά γλυκά που μόλις προσφάτως αποφάσισα να δώσω μία νέα ευκαιρία στα επίσης δημοφιλή Mochi. Τα οποία -θα σου το παραδεχτώ και να μείνει μεταξύ μας- άρχισαν να μου αρέσουν και να τα επιζητώ. Ε, το επόμενο λογικό βήμα ήταν το ιαπωνικό cheesecake. Το οποίο εντόπισα για πρώτη φορά πριν μερικούς μήνες σε ένα ωραιότατο ζαχαροπλαστείο στην Τουλούζη, το οποίο για κακή μου τύχη, κατέβαζε ρολά τη στιγμή που έφθασα. Ανάθεμα τα ωράρια της Γαλλίας, ξέμεινα με την απορία και το παράπονο! Στο δε TikTok μου, ολοένα και πλήθαιναν τα videos με διάφορους που απολάμβαναν τα ιαπωνικά cheesecake τους (κάνει δουλίτσα ο αλγόριθμος) και μούγκρισαν φχαριστημένοι. Αντιλαμβάνεσαι ότι ήταν ζήτημα χρόνου! 

Κέντρο του Τορόντο. Κατάστημα ονόματι Uncle Tetsu. Εξειδίκευση στο ιαπωνικό cheesecake με παρουσία σε καμιά δεκαπενταριά χώρες και ορκισμένους οπαδούς. Η φίρμα ξεκίνησε από τη Fukuoka, αλλά υπήρξε τόσο επιτυχημένη που άρχισε σύντομα τη διεθνή της επέκταση. Για να καταλάβεις, στο πρώτο κατάστημα που άνοιξε επί κινέζικου εδάφους, στη Σαγκάη, σχηματίζονταν για μήνες, ουρές εκατοντάδων μέτρων με αποτέλεσμα -άκουσον, άκουσον- να επιβληθεί περιορισμός στον αριθμό cheesecake που μπορούσε να αγοράσει ο κάθε πελάτης. Τραγωδία! 

Η Γιαπωνέζα πωλήτρια, μου χαμογέλασε ευγενικά και άρχισε να μου εξηγεί τις επιλογές μου. Δυοτρεις εκδοχές cheesecake (κλασικό, matcha και σοκολατένιο), cheesetarts και madeleines. Ο κατάλογος είναι μικρός αλλά καλά μελετημένος! Την έβαλα να μου συσκευάσει ένα κλασικό για το σπίτι, αλλά έτσι για τη λιγούρα και για να μην περιμένω να γυρίσω για να το φάω, πήρα και δύο cheesetarts να τις απολαύσω στο δρόμο. Οι οποίες ήσαν απίθανες και θεόφρεσκες και μετάνιωσα που δεν τις είχα πάρει σε συσκευασία των τεσσάρων. Ή των είκοσι τεσσάρων.

Μερικά λεπτά αργότερα, έφθασε επιτέλους η στιγμή της δοκιμής. Αποσυσκεύασα το cheesecake, που ήταν μέσα σε ένα ωραιότατο κουτί επενδυμένο με ύφασμα και το περιεργάστηκα. 

Αφράτο, με ένα απαλό ροδοκίτρινο χρώμα στην επιφάνεια του και τη σφραγίδα του Uncle Tetsu να σου χαμογελάει στη μέση, το ιαπωνικό cheesecake δεν διαθέτει βάση μπισκότου, μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο και είναι ιδιαιτέρως απαλό στη γεύση. Είναι δε τόσο fluffy, που αν το κουνήσεις, χορεύει ωσάν να ήταν ζελέ ή κρεμ καραμελέ.

Ήδη από την πρώτη μπουκιά, το ηγάπησα. Δεν είναι ιδιαιτέρως γλυκό, επομένως μοιάζει λίγο με κέικ γιαουρτιού, αλλά είναι πιο λεπτή η γεύση του. Ο Uncle Tetsu ισχυρίζεται ότι χρησιμοποιεί μόλις επτά υλικά για να το σιάξει: τυρί κρέμα, βούτυρο, γάλα, ζάχαρη, flour, αυγά και αγάπη. Νομίζω νιώθεις και τα επτά!

Παρότι υποτίθεται ότι το κάθε cheesecake είναι για τέσσερα άτομα, όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι ένας μύθος και ότι στην πραγματικότητα, μπορείς άνετα να το εκλάβεις ως ατομικό και να το ξεπαστρέψεις μόνος σου. Κάτι σαν την πίτσα. Ή την οικογενειακή συσκευασία του παγωτού. Αν ξεκινήσεις, δεν σου κάμει καρδιά να σταματήσεις και όσο περισσότερο το βλέπεις να μειώνεται, τόσο διαολίζεσαι και θες να το καταβροχθίσεις όλο να τελειώνουμε.

Με τούτα και με κείνα, αναθεώρησα τα περί ιαπωνέζικων γλυκών, προτίθεμαι να γράψω εκατό φορές το "Δεν θα ξαναμφισβητήσω την ιαπωνέζικη κουζίνα" (σε καλλιγραφικά ιαπωνέζικα) και βεβαίως, προγραμματίζω επέλαση στη Fukuoka. Διότι τελοσπάντων, αυτά τα θέματα πρέπει να τα αντιμετωπίζει κανείς στην πηγή τους.