Έχεις κλείσει τραπέζι σε γκουρμέ εστιατόριο σε δύο ώρες, αλλά επειδή περπάτησες πάνω-κάτω όλη την παραλία της Λεμεσού, σε έχει πιάσει μία λιγούρα. Λες ας πάρω ένα κατιτίς να μου μετριάσει την πείνα. Εντοπίζεις φούρνο γνωστής κυπριακής αλυσίδας και μπουκάρεις.
Επειδή η ποικιλία είναι τεράστια και δεν μπορείς να αποφασίσεις, παίρνεις δισκάκι και το γεμίζεις με διάφορα σφολιατοειδή: τυροπιτάκια, φλαούνες, ελιόπιτες, μανιταροπιτάκια, κούπες με κιμά. Ξέρεις καλά ότι το έχεις παρακάνει, αλλά βρίσκεσαι σε στιγμή αδυναμίας. Λίγο πριν φθάσεις στο ταμείο, σκέφτεσαι ότι θέλεις μωρέ και κάτι γλυκό. Βουτάς και μια μεγάλη ταχινόπιτα. Τα καταβροχθίζεις όλα, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι θα καταλήξεις να πας χορτάτος στο εστιατόριο.
Κι αυτό αγαπητά παιδιά μου είναι το λογικό σφάλμα της "γνωσιακής ασυμφωνίας" (cognitive dissonance).
[Παραδείγματα για το μάθημα, βγαλμένα από τη ζωή.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου