Easy lover

The Eternaut

Το αριστουργηματικό κόμικ "The Eternaut" που πρωτοδημοσιεύτηκε στην Αργεντινή τη δεκαετία του 1950, κρύβει μία βαθιά αλληγορία: μια τοξική χιονόπτωση δολοφονεί εκείνους που βρίσκονται εκτεθειμένοι στη δημόσια σφαίρα και αναγκάζει τους εναπομείναντες ανθρώπους να επιβιώσουν κάτω από συνθήκες απόλυτης απομόνωσης και απειλής. Στην ιστορία του κόμικ, η χιονόπτωση —αργή και αδυσώπητη— δεν είναι απλώς ένα καιρικό φαινόμενο. Είναι η κάθοδος του αυταρχισμού: η παγωνιά που νεκρώνει κάθε έννοια ελευθερίας.

Σε αυτή την αλληγορία, η βία δεν είναι κραυγαλέα, αλλά ύπουλη. Δεν έρχεται με όπλα, αλλά με χιόνι. Καλλιεργεί τον φόβο, απομονώνει και καθιστά την επιβίωση ατομική υπόθεση. Η τοξικότητα και ο φανατισμός διαβρώνουν τους γείτονές σου, τους φίλους σου, τ'αδέλφια σου και τα παιδιά σου. Αλλά ακόμα και εσύ, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, είσαι καταδικασμένος να αμφισβητήσεις ξανά και ξανά τον εαυτό σου. Ίσως αυτό είναι όμως και το κλειδί της σωτηρίας σου.

Παρακολουθώντας κανείς τη θαυμάσια τηλεοπτική μεταφορά του κόμικ στο Netflix, δεν μπορεί παρά να κάνει τις αναγωγές με το βίωμα των τελευταίων χρόνων (σχεδόν παντού στον κόσμο): οι κοινωνίες μας αποδεικνύονται εξαιρετικά εύθραυστες, τα αποκλίνοντα αφηγήματα οδηγούν σε λυσσαλέα μίση και οι τοξικές νιφάδες χιονιού συνεχώς πυκνώνουν. Η επιβίωση είναι μία άσκηση αξιοπρέπειας, ευθύνης και συνεχούς (αυτο)κριτικής -πολλές φορές, καταλήγει να είναι μία άσκηση μοναχικότητας.

Έτσι για την ιστορία, ο δημιουργός του "The Eternaut", Héctor Germán Oesterheld, απήχθη το 1977 λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης και έκτοτε θεωρείται νεκρός. Την ίδια τύχη είχαν τόσο οι κόρες όσο και οι γαμπροί του, ενώ η μόνη επιζήσασα ήταν η σύζυγός του.

Just let it go

Τζακαράντες

Αν οι νεραντζιές είναι το άρωμα της πόλης, οι τζακαράντες είναι η ανάσα της παραμυθίας της. Ψηλές κι ανάλαφρες, χιονίζουν γενναιόδωρα τα ανθισμένα τους κλωνάρια, στρώνοντας μωβ χαλί για να βαδίσουν πάνω του οι εναπομείναντες του κόσμου ετούτου, ρομαντικοί.

Τέχνη σε Χρυσό

Πολύ ενδιαφέρουσα η έκθεση «Τέχνη σε Χρυσό» στο Μουσείο Μπενάκη. Τα χρυσά αντικείμενα που εκτίθενται, δεν εντυπωσιάζουν μόνο λόγω καλαισθησίας ή τεχνικής αρτιότητας, αλλά και λόγω των ιστοριών που σου μεταφέρουν από τον συναρπαστικό κόσμο της ελληνιστικής εποχής. Πόρπες, δαχτυλίδια, διαδήματα, περόνες, περίαπτα. Σύμβολα ισχύος, παρθενίας, έγγαμου βίου, αλλά και απώλειας -όπως για παράδειγμα τα κοσμήματα που συνόδευαν τους άωρους νεκρούς, ήτοι τα βρέφη και τα νήπια που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν. Πόσο γεμάτος και κερδισμένος βγαίνεις από τέτοιες εκθέσεις!

Τα τοπία του Τέτση

Είχα πάντα την αίσθηση ότι ο Παναγιώτης Τέτσης άπλωνε τα χρώματα στον καμβά του, όχι για να αποδώσει ένα θέμα, αλλά για να το ξαναζήσει ή να το αναπνεύσει — τη θέα από ένα παράθυρο, την ηρεμία ενός γαλάζιου ορίζοντα, τη μυρωδιά ενός πεύκου, το ανθρώπινο βουητό σε μια λαϊκή αγορά, το επίμονο ράπισμα ενός βράχου από το κύμα.

Η Ελλάδα του Τέτση δεν είναι καρτποσταλική — είναι έντονη, αισθητηριακή, ζωντανή, γεμάτη πάθος και πίστη στην απλότητα που δεν φλυαρεί. Είναι η Ελλάδα της ανάσας, της θάλασσας, του μεσημεριού.

Η θαυμάσια, αναδρομική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη —η οποία σώζει κάπως τα προσχήματα μετά από χρόνια αδιάφορων και ανέμπνευστων περιοδικών εκθέσεων— προσφέρει την ευκαιρία στον επισκέπτη να παρακολουθήσει την καλλιτεχνική εξέλιξη του Τέτση και να αποκτήσει ολοκληρωμένη εικόνα του έργου του. 

Προσωπικά, εκείνα που περισσότερο με αιφνιδίασαν ήταν τα πορτραίτα του. Ίσως γιατί ήμουν πιο εξοικειωμένος με τα τοπία του. Ίσως γιατί βλέποντας τα εικονιζόμενα πρόσωπα ανάμεσα στα υπόλοιπα έργα του, τα εξέλαβα κι εκείνα ως τοπία -εσωτερικά και ψυχαναλυτικά. Όχι ως αποτυπώσεις, αλλά ως πράξεις αγάπης, βαθιάς κατανόησης και αποδοχής.

My Chunky kind of Sunday

Το κυριακάτικο απομεσήμερο αξίζει μια τελευταία γλυκιά νότα καλοπέρασης πριν τη βάσανο της νέας εβδομάδας. Αποφάσισα λοιπόν να με κανακέψω με θεσπέσια soft cookies από το Chunky, έστω κι αν περιορίστηκα (μετά δυσκολίας, ομολογώ) στα δύο μοναχά -ένα κλασικό με γέμιση σοκολάτας και ένα red velvet με φρούτα του δάσους. Πανηγυρικό φινάλε Σαββατοκύριακου, από αύριο σπανακόρυζο και φακές.