Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020

Από τα χρόνια του Όθωνα


"Προφανώς υπάρχει πολλή αλαζονεία στην αγάπη των Ελλήνων για τη χώρα τους, και τυφλώνονται κατά τρόπο περίεργο σχετικά με τη σπουδαιότητα της Ελλάδας. Κατά τη γνώμη τους όλα τα γεγονότα της Ευρώπης έχουν για επίκεντρο και σκοπό την Ελλάδα. (...) Ο ελληνικός λαός είναι νευρώδης, ζωντανός, λιτός, μυαλωμένος, πνευματώδης και περήφανος για όλα του τα χαρίσματα: αγαπά με πάθος την ελευθερία, την ισότητα και την πατρίδα' αλλά είναι απείθαρχος, φθονερός, εγωιστής, όχι ιδιαίτερα ευσυνείδητος και εχθρός της χειρωνακτικής εργασίας. (...) Στους Έλληνες η αγάπη για την ελευθερία ισοδυναμεί και με περιφρόνηση στους νόμους και σε κάθε νόμιμη αρχή' η αγάπη για την ισότητα εκδηλώνεται συχνά σαν άγρια ζήλια απέναντι σε όλους εκείνους που ξεχωρίζουν. (...) Ένα αξίωμα πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα είναι ότι αν βλάπτεις το κράτος δεν βλάπτεις κανέναν. Οι χωρικοί δεν δείχνουν σεβασμό για την εθνική ιδιοκτησία, λες και ανήκει στους Τούρκους. Δεν πιστεύουν ότι κάνουν μία κακή πράξη όταν προκαλούν ζημιά χιλίων δραχμών στο κράτος, αν αυτό τους αποφέρει έστω και μία δεκάρα μόνο. Στο όνομα αυτής της αρχής, οι βοσκοί καίνε συστηματικά τις λόχμες για να είναι σίγουροι πως τα κοπάδια τους θα βρουν νέα βλαστάρια να βοσκήσουν την άνοιξη." Πρόκειται για αποσπάσματα από το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο "Η Ελλάδα του Όθωνα" του Γάλλου Εντμόντ Αμπού (εκδόσεις Μεταίχμιο) που κατέγραψε τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματά του από την παραμονή του στη χώρα μας τη διετία 1852-4. Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο το 1855, στην Ελλάδα θεωρήθηκε συκοφαντικό και προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις. Εκατόν εξήντα χρόνια αργότερα, παραμένει ενοχλητικά επίκαιρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου